34902

strony zakładu w postaci ofiary o określonej wartości (sacramenlum)] przysługiwało tylko przeciwko posiadaczowi spadku, który miał się za dziedzica (pro possessore possessor)

heredilas darrmosa - spadek szkodliwy, czyli taki, w którym spadkodawca zostawił same długi lub pasywa przewyższają aktywa

heres (spadkobierca)

■    pierwotnie troska o kontynuowanie sacra (obrzędów rodzinnych)

■    z czasem na pierwszy plan wysunęły się prawa i obowiązki majątkowe, a spadek przyjął wartość materialną

Sui heredes (dziedzic słuszny) - osoby, które podlegały bezpośrednio władzy zmarłego do chwili śmierci. Wszystkie te osoby musiały być albo powołane do dziedziczenia albo wydziedziczone, nie można ich było pominąć milczeniem

siu iuris - - nieograniczony wzdolnościach do czynności prawnych

Spadek jako res incorporales:

m określony tak ze względu na mnogość praw, które się na niego składały

■    dopiero z czasem, kiedy dopuszczono usufructus (użytkowanie) i obligatio (zobowiązanie), zaczął mieć również charakter zobowiązaniowy

Interdykt Ouorum Bonorum

Był to interdykt mający na celu o uzyskanie posiadania, odzyskanie spadku od nieuprawnionego i ochronie posesoryjnej osób, które uzyskały bonorum possessio (wprowadzenie w posiadanie dóbr). Bonorum possessor zyskiwał dobra w posiadanie, co otwierało drogę do zasiedzenia (usucapio pro hereda), nie był sukcesorem uniwersalnym.

Urzędnik nie mógł ustanawiać nikogo dziedzicem, można się nim było stać tylko na mocy ustawy (później także uchwały senackiej lub konstytucji cesarskiej). Zapewniał również, że wprowadzony w majątek, nie będzie w nim naruszany do czasu, aż spadek zasiedzi. Wymagano posiadania przez rok (krótki okres miał na celu osiągnięcie pewności w prawie i szybkiego przejścia spadku). O pretorskie nabycie spadku należało się zwrócić. Bonorum possessio mogło być odebrane przez osobę posiadającą lepsze prawo do spadku.

Za Gaiusa bonorum possessor był uznawany za heredis loco (następca ogólny spadkodawcy). Antonius Pius w swoim reskrypcie zrównuje uprawnionych do dziedziczenia przez pretora z dziedzicami cywilnymi. Łączą się sposoby powołania, ale nazwy pozostają oddzielne.

Bonorum possessio jako:

■    wspomaganie prawa cywilnego