35156

Centralnego, innych niż zalecenia i opinie oraz aktów Parlamentu Europejskiego i

Rady Europejskiej zmierzających do

wywarcia skutków prawnych wobec podmiotów trzecich;

1.    na niezgodne z postanowieniami Traktatu zaniechanie działania przez Parlament Europejski, Radę

Europejską, Radę, Komisję lub Europejski Bank Centralny;

2.    w sporach dotyczących odszkodowań określonych w artykule 340 akapity 2 i 3, a więc dotyczących

odpowiedzialności pozaumownej Unii zgodnie, z którą Unii powinna naprawić zgodnie z zasadami ogólnymi

wspólnymi dla Państw Członkowskich, szkody wyrządzone przez jej instytucje lub jej pracowników przy wykonywaniu ich funkcji;

3.    w sporach pomiędzy Unią a jej pracownikami, w granicach i na warunkach określonych w regulaminie

pracowniczym urzędników Unii lub warunkach zatrudnienia innych pracowników Unii;

4.    na mocy klauzuli arbitrażowej umieszczonej w umowie prawa publicznego lub prywatnego zawartej przez

Unię lub wjej imieniu.

Zgodnie z art. 256 punkt 2 „Sąd jest właściwy do rozpoznawania skarg wniesionych przeciwko orzeczeniom

sądów wyspecjalizowanych. Orzeczenia wydane przez Sąd na mocy niniejszego ustępu mogą zostać w drodze

wyjątku, na warunkach i w zakresie określonym przez Statut, poddane kontroli Trybunału Sprawiedliwości, jeżeli

zachodzi poważne ryzyko naruszenia jedności lub spójności prawa Unii.’’.

Art. 256 punkt 2 TFUE w pewnym sensie wprowadza możliwość trójinstancyjnego postępowania przed sądami

Unii, aczkolwiek trójinstancyjne postępowanie nie jest wtym przypadku regułą, należy je uznać za wyjątek od reguły i jest ograniczone do ściśle określonych przypadków.

-    w takim przypadku postępowanie w pierwszej instancji ma być prowadzone przez izbę sądową utworzoną

na mocy artykułu 257 TFUE;

-    zgodnie z art. 256 punkt 2 TFUE, regułą jest możliwość wniesienia odwołania od orzeczenia izby sądowej

utworzonej na mocy art. 257 TFUE.

Sądem właściwym do rozpatrzenia odwołania od orzeczenia takiej izby jest Sąd.

Co do zasady orzeczenia Sądu rozpatrującego odwołanie od orzeczeń izb sądowych utworzonych na mocy art.

257 TFUE są ostateczne;

-    niemniej w drodze wyjątku, w pewnych określonych przypadkach istnieje możliwość rozpatrzenia sprawy w

trzeciej instancji przez Trybunał Sprawiedliwości.

Wtej sytuacji Trybunał Sprawiedliwości jest kompetentny do rozpatrzenia odwołania od orzeczenia Sądu

działającego jako sąd drugiej instancji, a więc działającego w wyniku odwołania od decyzji izby sądowej utworzonej na mocy art. 257 TFUE.