35162

Zagadnienie mocy wiążącej wykładni dokonywanej przez ETS

Kwestia mocy wiążącej orzeczeń ETS wydanych na podstawie art. 234 nie została

jednoznacznie przesądzona

w przepisach traktatowych. Niemniej, zgodnie z art. 7 TWE ETS jest jednym z

organów wspólnotowych czuwających

nad wykonaniem zadań nałożonych na Wspólnotę.

Zapewnienie jednolitości prawu wspólnotowemu wymaga traktowania orzeczeń ETS jako wiążących.

Państwa członkowskie zobowiązane są do przestrzegania prawa wspólnotowego w jednakowym stopniu. By postulat

ten mógł być realizowany, prawo to musi być jednakowo rozumiane i stosowane. Poza tym państwa członkowskie obowiązuje wyrażona wart. 10 TWE zasada solidarności. Zgodnie z tym

przepisem „Państwa Członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia

wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one

Wspólnocie wypełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania

wszelkich środków, które mogłyby

zagrozić urzeczywistnianiu celów niniejszego Traktatu ",

ETS wzywa do brania pod uwagę wykładni przyjętej w sentencji jego wyroków. Mimo iż ETS nie jest związany

swoimi orzeczeniami, konsekwentnie powołuje się na nie w podobnych sprawach, co kształtuje tzw. ustaloną linię

orzeczniczą. Wzmacnia to rangę powyższych orzeczeń.

Zdarza się jednak, że ETS odstępuje od ustalonej wcześniej linii orzeczniczej. Wynika to z tego, że proces

integracji europejskiej jest procesem niezwykle dynamicznym i ETS stara się dostosować do aktualnych potrzeb procesu integracji.