35170

KOMPETENCJE DECYZYJNE KRAJOWYCH ORGANÓW OCHRONY KONKURENCJI W

INDYWIDUALNYCH SPRAWACH DOTYCZĄCYCH ART. 101 I 102 TFUE Narodowe organy ochrony konkurencji - w Polsce Prezes UOKiK - stosują zarówno krajowe jak i

unijne prawo antymonopolowe. Art. 5 Rozporządzenia 1/2003 określa maksymalny zakres kompetencji decyzyjnych organów krajowych dotyczących stosowania art. 101 i 102 TFUE: Organy ochrony konkurencji Państw Członkowskich mają prawo stosowania art. 101 i 102 Traktatu

w indywidualnych sprawach. W tym celu, działając z urzędu lub na wniosek, mogą wydać

następujące decyzje (i tylko i wyłącznie te!!!):

-    domagające się zaprzestania naruszenia;

-    zarządzające środki tymczasowe;

-    akceptujące zobowiązania;

-    nakładające grzywny lub okresowe kary pieniężne lub inne kary przewidziane w

krajowych przepisach prawa.

Organy krajowe nie są zwłaszcza uprawnione do wydania decyzji stwierdzających, że art. 101

TFUE nie ma zastosowania do porozumienia, decyzji związków przedsiębiorstw lub praktyki

uzgodnionej! Takie decyzje może wydawać Komisja Europejska.

Minimalny zakres kompetencji decyzyjnych organów krajowych do stosowania ait 101 i 102 w

sprawach indywidualnych wyznaczają zasady:

>    zasada ekwiwalentności - zgodnie z nią regulacje krajowe nie mogą prowadzić do tego, że

krajowe prawo antymonopolowe jest egzekwowane bardziej skutecznie niż analogiczne unormowania unijne. Efektywność egzekwowania prawa unijnego nie może być mniejsza niż skuteczność egzekwowania krajowego prawa antymonopolowego.

>    zasada efektywności - prawo krajowe musi umożliwić osiągnięcie celów unijnego prawa

antymonopolowego. Gdy prawo krajowe nie spełnia wymagań wynikających z prawa unijnego zasada efektywności prawa unijnego nakazuje organom krajowym zastosowanie środków zapewniających należytą efektywność prawa unijnego pomimo tego, że nie

zostały one przewidziane przez prawo krajowe.