PRZEDMIOT DOWODU
Przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.).
• Fakty się ustala (!), zatem dowodzić można wyłącznie twierdzenia o faktach sprawy, bowiem tylko twierdzeniom, a nie faktom, można przypisać wartość logiczną prawdy lub fałszu
-> prawnicy w zasadzie nie dowodzą twierdzeń ogólnych, a jedynie twierdzenia jednostkowe odnoszące się do konkretnych zdarzeń czy okoliczności —> Twierdzenia te mają strukturę: „w miejscu M czasie T miało miejsce zdarzenie Z\
-» W sensie metodologicznym prawnicy nie dowodzą. ale uzasadniała twierdzenia o faktach sprawy (dowodzenie prawnicze ± dowodzenie matematyczne/logiczne)
• Dowodzenie wszystkich faktów byłoby stratą czasu, dlatego me wymagają dowodu:
—> fakty powszechnie znane (tzw. fakty notoryjne). np. wydarzenia historyczne, niekontrowersyjne fakty geograficzne, polityczne ale także okoliczności znane wszystkim rozsądnym ludziom itd.
-> fakty znane z urzędu (kiedy wszczęto postępowanie, kiedy je zawieszono itd.)
—> fakty przyznane przez jedną ze stron, o ile przyznanie to nie buda wątpliwości
■ Zgodnie z zasadą iura novit curia - sąd zna prawo, przedmiotem dowodu nie może być prawo (treść norm prawnych, jak je należy interpretować i czy obowiązują).
■ Wyjątki od w/w zasady: przedmiotem dowodu może być treść obcego (zagranicaiego) prawa oraz ustalenie praktyki jego stosowania. Sąd może skorzystać z opinii biegłego, jeśli chce ustalić treść wysoce specjalistycaiych dziedzin prawa wewnętrznego (np. budowlanego, medycznego, wynalazczego itd.)