35717

wykonywanie zarówno ustaw sejmowych jak i własnych dekretów. Każdy akt królewski wymagał kontrasygnaty właściwego ministra, który ponosił zań odpowiedzialność.

Powołano też do życia Radę Ministrów. W skład wchodzili wszyscy ministrowie z osobnym prezesem na czele ( mianowanym przez króla). Miała ona przedstawiać królowi sprawy, które należały do kompetencji więcej niż jednego resortu. Początkowo Rada Ministrów pojmowała swa rolę jako zastępcy króla (ponieważ nie powołano wicekróla) funkcjonując w charakterze rządu krajowego na podstawie tzw. organizacji wewnętrznej wydanej przez siebie samą w X. 1807 r. Dekret z 24.XII.

1807    wprowadził regulacje zgodne z konstytucją. Służyła ona odtąd porozumiewaniu się ministrów w sprawach przedstawianych do decyzji królowi. Stwarzało to formy do centralnego kierowania administracją kraju. Formalne upoważnienie do sprawowania całej władzy w Księstwie z wyjątkiem usuwania ministrów i zmian w sadownictwie , otrzymała Rada Ministrów dopiero dekretem z 26.05.1812 r. Stała się obok króla centralną władzą rządową.

Rada Stanu była stałym organem pomocniczym władzy królewskiej. Składała się z ministrów (skład identyczny z Radą Ministrów). Dekretem z

1808    r powiększono liczbę jej członków, mianując 6 radców stanu. Po przyłączeniu Galicji w 1809 r liczbę radców zwiększono do 12. pojawiła się tez kategoria ministra stanu - członka Rady. Istniała też instytucja referendarzy ( początkowo 4, później 6) niebędących członkami, lecz tylko funkcjonariuszami Rady. Wprowadzono też podział Rady na sekcje. Jej funkcje precyzował dekret z 24 grudnia 1807r, rozwijając odpowiednie artykuły konstytucji i tak -miała prawo inicjatywy ustawodawczej w zakresie ustaw sejmowych i dekretów królewskich -była sądem kasacyjnym ( badającym czy wyrok sądu niższej instancji jest zgodny z przepisami prawa materialnego i procesowego) -rozstrzygała spory kompetencyjne między administracją a sądami. Początkowo Rada Stanu wykonywała funkcje rządu krajowego, konkurując w tym zakresie z Radą Ministrów. Jednak po 1810 roku, kiedy to rozszerzono atrybucje Rady ministrów Rada Stanu zaczęła tracić na znaczeniu stając się organem przede wszystkim sądowym.