których znaleźć można sermones oświęcone świętym polskim: Wojciechowi, Stanisławowi i Jadwidze, (źródło - Legenda aurea Jakuba de Voragine)
Mateusz z Krakowa (ok. 1330-1410) pozostawił dużą liczbę kazań, zachowanych w licznych rękopisach w kraju i w zbiorach obcych.
Maciej z Legnicy - autor Postylla magna (Wielka postylla) napisanej w Pradze około roku 1400.
Stanisław ze Skarbimierza (zm. 1431), autor wielu kazań oraz mów świeckich; zbiór: Sermones super „Gloria In excelsis,> (Kazania na temat „Chwała na wysokościach”) napisany w Prądzie w roku 1390 (20 kazań przeznaczonych dla kleru parafialnego, poprzedzonych autorskim wstępem; styl wzorowany na Wulgacie, widoczne związki z retoryką średniowieczną, zachowana zasada ars praedicandi).
Hieronim z Pragi (ok. 1370-1440) - Linea salutis aeternae (Wskazania wiecznego zbawienia) powstałe w 1405 roku.
Jan Szczekną (zm. Przed 1413) - otoczony szczególną opieką Jadwigi - zbiory sermornum.
KAZANIA ŚWIĘTOKRZYSKIE
-18 pasków pergaminowych, stanowiących fragmenty 4 kart formatu ósemki
- zabytek odkryty w 1890 roku przez Aleksandra Brucknera w oprawie Kodeksu Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu (pochodzący z klasztoru św. Krzyża na Łysej Górze).
- tekst pisany minuskułą gotycką z użyciem licznych i silnych skróceń.
- 6 kazań (tylko jedno zachowane w całości) na dni: św. Michała, św. Katarzyny (całość), św. Mikołaja, Bożego Narodzenia, Trzech Króli, Matki Bożej Gromnicznej.
- charakter intelektualny, pisane artystycznie, kunsztowną prozą, rytmiczną i zrymowaną; Paralelizm składniowy, iytm i rym ars dictandi (sztuka dyktowania)
- powstały około XIV wieku prawdopodobnie w klasztorze Bożogrobców w Miechowie.
- kodeks papierowy formatu małego folio
- 190 kart: 10 kazań w języku polskim, 95 w języku łacińskim; kilka wyjątków ze Złotej Legendy Jakuba de Voragine, dodatek z polskimi modlitwami z końca XV wieku
- powstały na terenie diecezji krakowskiej zapisane krótko po 1409 roku (tekst łaciński nieco później)
- dzieło czterech kopistów: 70/95 kazań łacińskich jest dziełem Peregryna z Opola
- kazania polskie (autor Łukasz z Wielkiego Koźmina - prof. Rektor Akademi Krakowskiej w 1411 roku; zm. 1412):
1. na Boże Narodzenie
2. na Boże Narodzenie (przel. Perygryn z Opola)
3. o św. Janie Clirzcicielu
4. o św. Marii Magdalenie
5. o św. Wawrzyńcu
6. o św. Bartłomieju
7. na Boże Narodzenie (tekst ze zbioru Exemplar salut is)
8. na Boże Narodzenie
9. o św. Janie Ewangeliście
10. o św. Janie Ewangeliście
KAZANIE NA DZIEŃ WSZECH ŚWIĘTYCH
- zapisane ok. XV wieku w kodeksie łacińskim.