Zapoznanie się z budową i działaniem licznika Geigera -Mullera, wyznaczanie charakterystyki licznika oraz badanie statystycznego charakteru rozpadu promieniotwórczego.
Zasady działania ogromrej większości detektorów pro mieniovania jądrowe go opiera się na zjawisku jonizacji ośrodka gazowego (komora jonizacyjna, licznik G-M., licznik proporcjonalny, ciekłego (komora pęcherzykowa) Ido stałego (emulsje jądrowe, d* te który półprzewodnikowe). Wszystkie wymienione detektory gazowe mają najczęściej postać kondensatora cyiirdrycznego, w którym poboczruca jest elektrodą ujemną natomiast elektrodę dodatnią stanowi drut rozciąg męty wzdłuż osi cylindra. Cząstka padająca na licznik wywDłuje jonizację gazu, czyli wytworzenie par: jon dodatni - elektron swobodny.
Jest to tzw. jonizacja pierwotna. Powstałe elektrony i jony są przyciągane przez elektrody. Podczas ruchu w ich stronę jonizują inne cząstki (tzw. jonizacja wtórna), w skutek czego tworzy się krótko trwały impuls prądowy, który na oporze szeregowym daje impuls rapięcia.
W zakresie napięć poniżej napięcia progowego U, jony ulegają rekombinacji zanim zdązą dojść' do odpowiednich elektrod.
Charakterystyką licznika G-M. nazywamy zależność częstotliwości impulsów od przyłożonego napięcia. Dopóki napięcie na liczniku jest mniejsze od tzw. napięcia progowego U, licznik nie liczy Nie znaczy to że me reaguje v*ale ra promieniowanie jonizując e.Fbwstająwrtedyrówmież impulsy, ale ich amplituda jest za mała, by uruchomić przelicznik.
Gdy ra pięcie licznika przewryższy wartość U, amplitud* impulsów staje się większa od ustalonego poziomu dyskryminacji, co pozwala na ich zliczanie.
Przy napięciach przekraczających znacznie zakres plateau częstość rejestrowanych impulsów gwałtownie wzrasta. Spowodowane jest to tym, że jedna cząstka może spowodować kilka impulsów tzw. wielokrotnych, lub wręcz ra skutek ciągłego wyładowania elektrycznego pomiędzy elektrodami detektora. Nie wolno podnosić napięcia w liczniku zbyt daleko poza obszar plateau, gdzyż licznik może ulec zniszczeniu.