37225

CO, + Ca(OH), <|>i CaC0_J<A+H,0 Ca(HCO_}), + Ca(OH), <>i 2CaCO_w + 2H,0

Przy dużym nadmiarze Ca(OH), (pH>10,5) mogą przebiegać również reakcje chemiczne między wodorotlenkiem wapniowym i solami powodującymi twardość magnezową wody

Mg(HCO,)₂ + 2Ca(OH), ói MgCO, + CaCO^ + 2H,0 MgC0₃ + H,Ó (J»i Mg(OH)_:<lX+ CO,

Reakcje te są niepożądane w procesie uzdatniania wody przeznaczonej do celów chłodniczych,. W ich wyniku następuje głównie zamiana twardości węglanowej magnezowej na nie węglanową wapniową oraz dodatkowo wytrąca się Mg(OH),.

W przypadku obecności w wodzie siarczanów i clilorków magnezu oraz siarczanu żelaza zachodzą dodatkowe reakcje:

MgSO, + Ca(OH), <{>i MgCOH)^ + CaS0₄ MgCl, + Ca(OH), ói Mg(OH)^ + CaCl,

2FeS0₄ + 2Ca(ÓH), +1/2 Ó, + H,0 <{>i 2CaS0₄ + 2Fe(OU)^

Jeżeli w wodzie znajduje się wolny dwutlenek węgla, następuje również reakcja wiązania go:

CO, + Ca(OH), (}>i CaCO_w + H,0

Z pizedstawionych równań chemicznych wynika, że w procesie dekarbonizacji następuje częściowe usunięcie z wody substancji kamieniotwórczych, przy czym znacznie zmniejsza się ilość węglanów wapnia. Ponadto przy dużej ilości innych soli magnezu, żelaza i dwutlenku węgla, wystąpi wzrost twardości wapniowej w wodzie przy nieznacznym spadku twardości magnezowej. Wiąże się to z pojęciem podatności wody na dekarbonizację w^rapnem, którą określa się zależnością szczątkową twardości węglanowej od różnicy twardości niewęglanowej wody i twardości magnezowej. Wzrost udziału twardości magnezowej pogarsza rezultat dekarbonizacji. Przyjmuje się, że woda jest podatna na dekarbonizację wapnem, gdy różnica (Tw_im.-Tw_NIg) > 0. Gdy różnica ta jest miuejsza od zera, woda do dekarbonizacji wapnem się nie nadaje i stosować należy inne metody.

Proces dekarbonizacji wapnem powinien odbywać się w zakresie temperatur 10,30°C. Zakres ten jest optymalny ze względu na czas potrzebny na zdekaibonizowanie wody, zużycie wapna i ilości wytworzonej z niego wody wapiennej oraz uzyskiwaną twardość szczątkową. Przy wyższych temperaturach zwiększa się rozpuszczalność wytrąconego węglanu wapnia i pogarsza się efekt dekarbonizacji

Teoretyczną dawkę wapna niezbędną do procesu dekarbonizacji wylicza w^redlug wzoni:

Doo = 28 [TWwęgi + COr] mgCaO/dm\

gdzie:

T^, - twardość węglanowa wody surowej. inval/dm^l

CO. - zawartość w^rolncgo ditlcnku węgla w wodzie surowej, inval/dm\ 28 -

gramorównoważnik CaO.

Jeżeli używa się do dekarbonizacji wapno hydratyzowane, dawkę należy przeliczyć na Ca(OH), według wzoru:

Dc*oh): C^74:Dc*o, mg/dm^,.