38064

1. Wstęp

Chlorki - należą do anionów, które najczęściej występują w wodzie i ściekach. Mogą one pochodzić z gruntu, przemian meta bolicznych w organizmach żywych, pokładów naturalnych soli oraz z zanieczyszczeń ściekami przemysłowymi i wodami kopalnianymi. Chlorki mają olbrzymie znaczenie gospodarcze: są one surowcami dostarczającymi sodu, potasu, chloru, nawozów sztucznych, sody, wodorotlenków sodowego i potasowego, kwasu solnego, chloranów i wielu innych produktów.

W chemii nieorganicznej chlorkami nazywa się:

•    sole kwasu solnego,

•    pochodne kwasów, w których przynajmniej jedna grupa OH została zastąpiona przez atom chloru f chlorki kwasowe!.

W chemii organicznej określenie cNorki obejmuje:

•    związki organiczne, będące solami (np. chlorki amin czwartorzędowych; sole kwasu solnego i amin niższego rzędu nazywa się chlorowodorkami').

•    związki zawierające atom chloru przyłączony bezpośrednio do atomu węgla. Spośród takich związków z ugrupowaniem C-Cl wyróżnić można reaktywne chlorki acylowe, np. chlorek acetylu oraz stosunkowo inertne chlorowe pochodne węglgwę&rów, _np. dilgrek wjliylu-

Większość soli chlorkowych jest dobrze rozpuszczalna w wodzie. Kationy, których chlorki są słabo rozpuszczalne, zostały wyodrębnione w 1 grupę kationów. Są to: AgCl. PbCh oraz He^Ck W chemii analitycznej do oznaczania chlorku stosuje się metody:

>    argentometrycznego miareczkowania

>    merkurymetrycznego miareczkowania

>    turbidymetryczna

>    potencjometryczna z użyciem elektrody jonoselektywnej

>    Yolharda

Zawartość chlorków w wodach naturalnych używanych do picia, wykazuje tendencję do stałego ich wzrostu. Według wymagań sanitamo-higienicznych, zawartość chlorków w wodzie do picia nie powinna przekraczać 250 mg/dm^{1 2}, jeżeli są to chlorki pochodzenia naturalnego. Chlorki innego pochodzenia czynią wodę nieprzydatną do picia. Dopuszczalne stężenie chlorków w wodach powierzchniowych wynoszą: dla wody klasy I -100 mg/dm², dla klasy II - 200 mg/dm²i dla klasy III - 300 mg/dm²

1

   Odczynniki i aparatura wykorzystana w oznaczeniu

•    kwas azotowy V, HNOi roztwór 0,1 mol/dm²

•    azotan V srebra, AgNOj roztwór 0,1 mol/dm²

•    ałun żelazowo-amonowy, (NH.O2SO4 • Fe2(S0₄)3’ 24 H2O

•    rodanek amonowy, NH4SCN, roztwór 0,1 mol/dm²

2

   Kolejność wykonanych czynności

Do kolbki o pojemności 250 ml wlano próbkę wody numer l(woda z kranu) w ilości 20 ml. Dodano kolejno 1 ml stężonego kwasu azotowego HNO3, a następnie 5 ml roztworu AgNO* Kolbkę mieszano przez 30 sekund. Po tych czynnościach odstawiono kolbkę do momentu, aż