38133

EFEKT ROZWOJU ELASTYCZNEJ AUTOMATYZACJI WYTWARZANIA:

Efekty elastycznej automatyzacji wytwarzania

W strukturze czasu konwencjonalnych operacji technologicznych udział rzeczywistego czasu obróbki wynosi zaledwie 30%. Pozostałą część czasu jednostkowego zajmują czynności pomocnicze i przygotowawczo-zakończeniowe. Automatyzacja umożliwia skrócenie tych nieproduktywnych czasów nawet o 80%. Jeszcze większe rezerwy wynikają z analizy wykorzystania funduszu czasu pracy urządzeń produkcyjnych w skali rocznej.

Z analiz odnoszących się do właściwie zorganizowanej produkcji w takich krajach, jak Niemcy, USA, Szwajcana wynika, źc efektywny czas obróbki na obrabiarkach konwencjonalnych i numerycznych z obsługą operatorską stanowi 6-10% dysponowanego rocznego funduszu czasu pracy. Stąd zrodziły się przemysłowe rozwiązania autonomicznych stacji obróbkowych i elastycznych systemów obróbkowych, zapewniające pracę urządzeh podczas wszystkich trzech zmian z ograniczoną obsługą operatorską.

Efwkty «lastyc/n«j automatyzacji wytwarzania

Do głównych zalet elastycznej automatyzacji należy zaliczyć:

•    możliwość szybkiego reagowania przedsiębiorstwa na potrzeby rynku krajowego, a przede wszystkim zagranicznego,

•    polepszenie jakości i zapewnienie stałości jakości wytwarzanych produktów.

•    zwiększenie wydajności wytwarzania, uzyskiwane przede wszystkim dzięki stosowaniu maszyn technologicznych (obrabiarek) o dużej koncentracji zabiegów,

•    zwiększenie kalendarzowego funduszu czasu pracy maszyn w wyniku produkcji na trzeciej zmianie oraz podczas urlopów i choroby członków załogi.

•    ograniczenie liczebności obsługi i personelu nadzorującego, co powoduje zmniejszenie koniecznych do ponoszenia kosztów robocizny oraz kosztów ogólnospołecznych.

•    znaczącą poprawę warunków pracy, m.in..    dzięki

wyeliminowaniu prac uciążliwych dla człowieka.

•    możliwość zmniejszenia kosztów produkcji.

Efekty elastycznej automatyzacji wytwarzania

Ilustrację efektów elastycznej automatyzacji wytwarzania można przedstawić na przykładzie szwajcarskiej Firmy Erowa. Wyróżniono tam pięć stopni zaawansowania w organizację pracy nakierowaną na automatyzację produkcji:

•    bez oprzyrządowania - co oznacza obrabiarki sterowane numerycznie z obsługą operatorską, nie współpracujące z innymi urządzeniami, tzn. bez magazynu przedmiotów i z dowolnym systemem mocowania przedmiotów,

•    standaryzacja - to zastosowanie jednakowego sposobu mocowania przedmiotu na wszystkich obrabiarkach w danym ciągu operacji technologicznych (uchwyty i oprawki narzędziowe pasujące do wielu maszyn, palety itp.),

•    organizacja - to zastosowanie ustawiania przedmiotów poza obrabiarką przez wyosiowanie lub określenie poprawek pomiarowych: system precyzyjnego mocowania wprowadzony przez standaryzację umożliwia bezbłędne przeniesienie tak przygotowanego przedmiotu do obrabiarki.