W modelu limitowym (o parametrach deterministycznych- nielosowych) występują nie więcej niż 3 zmienne decyzyjne. Rozwiązanie przebiega w dwóch etapach:
1. wykreślenie warunków ograniczających i wyznaczenie obszaru rozwiązań dopuszczalnych.
L(x)=100x3 + 160x2 -)max
5xi+4x2s20 Xi=0;x2=0 Xi = 4;x2=5
3xi+8x2s24 Xi=0;x2=0 Xi = 8;x2=3
2. wykreślenie funkcji celu
100X1+160x2 =400 Xi=0;x2=2,5 Xi=4;x2=0
Liczba wybrana do funkcji celu teoretycznie jest dowolną liczbą, praktycznie
powinna byó...
Po graficznym przedstawieniu warunków ograniczających i funkcji celu kreślimy linie izocelowe, aż do momentu wyznaczenia punktu lub punktów stycznych MODELE MOOA PRZYjMOWAC DWIE POSTACIE:
• POSTAĆ STANDARDOWA-wynikaJąca z sytuacji decyzyjnej w języku matematycznym charakteryzujące się tym, że w stosunkach bilansowych występuje nierówność.
• POSTAĆ KANONICZNA-przekształcona postać standardowa przy czym przekształcenie następuje przez dodanie, czy odjęcie zmiennych swobodnych, gdzie parametr wynosi: +/-1. parametry funkcji celu dla zmiennych swobodnych są równe 0. np.
L(x)=100x1 + 160x2->max 5x>+4x2<20 3x3+8x2s24
4. Podstawowe określenia i twierdzenia dotyczące programów liniowych (liczba rozwiązań 1
DWIE POSTACIE PROGRAMÓW LINIOWYCH
1. Postać standardowa
2. Postać kanoniczna - jest to przekształcona postać standardowa, przekształcenie polega na zamianie warunków w równaniu:
L(X) = 50Xi + 80x2+0x3+0x* 5Xi+3x2+1Xj+0X4=15 4Xi+6x2+0x3+1X4=24
X,; x2; x3; X420
Określenia określające programowanie linowe:
1. Rozwiązanie dopuszczalne - każdy wektor x =(x»; x2;x3...x„) spełniający warunki ograniczające i brzegowe rozwiązań dopuszczalnych jest nieskończenie wiele
2. Rozwiązanie brzegowe - każdy wektor x=(x3; x2;x3...Xm>,...0), rozwiązanie otrzymamy poprzez porównanie n-m zmiennych dla zera i rozwiązanie układu rozwiązań względem m zmiennych. Liczba rozwiązań jest równa:
Cł = ** — g
Przykład: 2
X(l)= (X3; X,; 0; 0) X(2)= (x3; 0; x3; 0) X(3)= (X,; 0; 0; x4) X(4)= (0; x2; x3; 0)
X(5)= (0; x2; 0; X4> X(6)= (0; 0; x3; X4>