Podstawa prawna: art. 256 TFUE. 268 TFUE. 270-275 TFUE oraz art. 51 Statutu TSUE
1) skarga na nieważność (art. 263 TFUE) i skarga na bezczynność (art. 265 TFUE):
a) przeciwko aktowi lub zaniechaniu PE lub Rady UE lub obu tych instytucji stanowiących wspólnie (niezależnie od skarżącego) - czyli takich skarg nigdy nie rozpoznaje Sąd!!!;
b) skarg wniesionych przez jedną z instytucji Unii przeciwko aktowi lub zaniechaniu PE. Rady. obu tych instytucji stanowiących wspólnie lub Komisji, jak również przeciwko Europejskiemu Bankowi Centralnemu:
2) orzeczenia prejudycjalne (art. 267 TFUE);
3) stwierdzenie naruszenia zobowiązań przez państwo członkowskie (art. 258-260 TFUE).
4) na mocy klauzuli arbitrażowej umieszczonej w umowie prawa publicznego lub prywatnego, zawartej przez Unię lub w jej imieniu (art. 273 TFUE);
5) spory pomiędzy państwami członkowskimi, związane z przedmiotem Traktatów, jeżeli spór ten jest przedłożony TS na mocy kompromisu (art. 273 TFUE);
6) jeżeli Sąd uzna. że sprawa wymaga orzeczenia co do zasad, które może mogą mieć wpływ na jedność lub spójność prawa Unii. może on przekazać tę sprawę do rozpoznania TS (art. 256 ust. 3 akapit 2 TFUE);
7) odwołanie od wyroku Sądu oraz wyjątkowa kontrola wyroku Sądu ds. służby publicznej UE;
8) opinia o zgodności umowy międzynarodowej z Traktatami
1) skarga na nieważność (art. 263 TFUE) i skarga na bezczynność (art. 265 TFUE): gdy skargi wniesione przez państwa członkowskie, osoby fizyczne i prawne oraz Komitet Regionów przeciwko aktowi lub zaniechaniu Komisji. EBC, organów lub jednostek organizacyjnych Unii (bo przeciwko innym instytucjom niż PE i Rada lub przeciwko obu tym instytucjom stanowiącym wspólnie);
2) skarga odszkodowawcza przeciwko Unii Europejskiej (art. 340 TFUE);
1