79380

procedura współdecydowania:

Podstawę prawną procedury współdecydowania stanowi art. 251 TWE. Procedura ta jest jeszcze bardziej skomplikowana niż procedura współpracy Również w tym przypadku początkowa inicjatywa należy do Komisji Europejskiej, która przedstawia swój projekt aktu prawnego Parlamentowi i Radzie UE. Po wydaniu przez Parlament (pierwsze czytanie) opinii. Rada kwalifikowaną większością głosów, może przyjąć akt prawny, w formie proponowanej przez Parlament albo też przyjąć wspólne stanowisko, które kierowane jest znowu do Parlamentu (drugie czytanie). W takiej sytuacji Parlament ma trzy miesiące na podjęcie decyzji. Jeżeli nie podejmie on żadnej decyzji lub akceptuje wspólne stanowisko Rady, to przyjmuje ona dany akt. Jeżeli natomiast, działając bezwzględną większością głosów, odrzuca wspólne stanowisko Rady UE, akt uważa się za nie przyjęty. Wprowadzenie natomiast przez Parlament poprawek do projektu powoduje konieczność zaopiniowania ich przez Radę i Komisję Jeśli w ciągu kolejnych trzech miesięcy od przekazania jej sprawy Rada UE kwalifikowaną większością głosów przyjmie zmiany wprowadzone przez Parlament, akt prawny uważa się za przyjęty. W przypadku, gdy Rada ustosunkuje się negatywnie do proponowanych przez Parlament poprawek, Przewodniczący Rady, w porozumieniu z Przewodniczącym Parlamentu, zwołuje w ciągu sześciu tygodni posiedzenie Komitetu Pojednawczego. W jego skład wchodzą w równej liczbie przedstawiciele Rady i Parlamentu. Celem tego Komitetu jest wypracowanie porozumienia między Radą i Parlamentem. Jeżeli w ciągu trzech miesięcy od zwołania, Komitet zatwierdzi wspólny tekst, to Parlament bezwzględną większością głosów i Rada UE kwalifikowaną większością głosów przyjmują dany akt. Jeśli któraś z tych instytucji nie zatwierdzi proponowanego aktu w przewidzianym terminie, akt uważa się za nie przyjęty.