Pierwszym aktem obejmującym w sposób kompleksowy prawa jednostki by uchwalona w 1948 r. w formie rezolucji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka Nie ma ona moc obowiązującej w znaczeniu norm prawno międzynarodowych. Jej istota zawiera się w nałożeniu na państwa zobowiązań moralno - politycznych, by respektowały postanowienia Deklaracji. Jej zasady powinny spełniać rolę dyrektyw dla działalności prawotwórczej poszczególnych państw. Nie przewiduje ona także środków międzynarodowej nad realizacją swoich postanowień i pozostawia państwom swobodę w doborze metod, ustalenia zakresu i tempa ich wypełniania. Mimo tych ograniczeń Deklaracja wywarła jednak duży, bezpośredni wpływ nie prawo wewnętrzne poszczególnych krajów (zwłaszcza na konstytucjonalizm powstałych państw afrykańskich), ale także i na konwencje dotyczące praw jednostki (np. konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy z 1957 r.)