96
ROZDZIAŁ 13. BIBLIOTEKA STANDARDOWA
Pisząc program w języku C używamy różnego rodzaju funkcji, takich jak np. printf. Nie jesteśmy jednak ich autorami, mało tego nie widzimy nawet deklaracji tych funkcji w naszym programie. Pamiętacie program "Hello world”? Zaczynał on się od takiej oto linijki:
#include <stdio.h>
linijka ta oznacza: “w tym miejscu wstaw zawartość pliku stdio.lf. Nawiasy “<” i “>” oznaczają, że plik stdio.h znajduje się w standardowym katalogu z plikami nagłówkowymi. Wszystkie pliki z rozszerzeniem h są właśnie plikami nagłówkowymi. Wróćmy teraz do tematu biblioteki standardowej. Każdy system operacyjny ma za zadanie wykonywać pewne funkcje na rzecz programów. Wszystkie te funkcje zawarte są właśnie w bibliotece standnr<k>wej. W systemach z rodziny UN1X nazywa się ją LibC (biblioteka języka C). To tam właśnie znajduje się funkcja printf. scanf. puts i inne.
Oprócz podstawowych funkcji wejścia-wyjścia, biblioteka standardowa udostępnia też możliwość wykonywania funkcji matematycznych, komunikacji przez sieć oraz wykonywania wielu innych rzeczy.
Jeśli biblioteka nie jest potrzebna...
Czasami korzystanie z funkcji bibliotecznych oraz standardowych plików nagłówkowych jest niepożądane np. wtedy, gdy programista pisze swój własny system operacyjny oraz bibliotekę do niego- Aby wyłączyć używanie biblioteki C w opcjach kompilatora GCC możemy dodać następujące argumenty:
-nostdinc -fno-builtin
Podręcznik C na Wikibooks zawiera opis dużej części biblioteki standardowej C:
• Indeks alfabetyczny
• Indeks tematyczny
W systemach uniksowych możesz uzyskać pomoc dzięki narzędziu mail, przykładowa pisząc:
man printf
Programy w języku C++ mogą dokładnie w ten sam sposób korzystać z biblioteki standardowej, ale zalecane jest, by robić to raczej w trochę odmienny sposób, właściwy dla C++. Szczegóły w podręczniku C++.