42310

Kolumna dorycka z belkowaniem:

a.    abakus (inaczej plintus)

b.    echinus

c.    trzon z kanelurami

d.    anuli

e.    scamillus

f.    architraw (epistyl)

g.    metopa

h.    tryglif

i.    geison (gzyms wieńczący

W greckich koloniach wykształcił się styl joński (dominował w Azji mniejszej). Cechy charakterystyczne:

•    lekkość, smukłe proporcje, bogate zdobienia

•    baza oparta na plincie: w wariancie attyckim trójczłonowa złożona z dwóch torusów i trochilusu między nimi, albo w wariancie małoazjatyckim - wieloczłonowa, dowolnie zestawiona z torusów i trochilusów

•    trzon kolumny ozdobiony 24 kanelurami połączonych listewkami (slegami), żłobkowanie jest węższe niż w stylu doryckim. Mniej wyraźnie jest zaznaczony entasis, zwężenie trzonu poniżej głowicy jest też mniejsze

•    głowica - najbardziej charakterystyczny element wyróżniający styl joński ukształtował się w VI w. p.n.e., zbudowana jest z ozdobnej, opisywanej często jako przypominającej baranie rogi, woluty. Kształt woluty wywodzi się z rolowanej nad wejściem maty. Powyżej woluty abakus o profilowanych krawędziach, często dość bogato zdobiony

•    belkowanie złożone z trójczłonowego architrawu na którym opiera się w wariancie attyckim bogato zdobiony fryz ciągły (w porządku doryckim fryz zdobiony był metopami rozdzielonymi tryglifami). Fryz zdobiony był reliefem z scenami mitologicznymi, historycznymi Jego ozdobą jest rząd wystających kostek. Powyżej fiyzu znajdowała się najwyższa część belkowania - gzyms wieńczący, często niższy niż w porządku doryckim. ale o bardziej skomplikowanej formie. Górną jego część stanowiła listwa zdobiona kimationem. antemionem lub plecionką, zakończona na ogół ząbkowaniem.

Bryms

archrtiaw

•ksIuU

trzon kolumny