• Wysiłki długotrwałe, wykonywane dłużej niż 60 minut
W zależności od procesów energetycznych wysiłki można podziełić na:
• Wysiłki beztlenowe
• Wysiłki tlenowe
• Wysiłki mieszane tlen owo-beztlenowe
Wskaźniki ciężkości pracy
Obciążenie organizmu |
Pobieranie tlenu w 1/min |
Częstotliwość skurczu serca |
Temperatura ciała w odbytnicy (°C) |
Bardzo małe |
0,5 |
75 | |
Małe |
0.5-1.0 |
75-100 |
37,0-37,5 |
Średnie |
1,0-1,5 |
100-125 |
37,5-38,0 |
Duże |
1.5-2,0 |
125-150 |
38,0-38,5 |
Bardzo duże |
2,0-2,5 |
150-175 |
38,5-39,0 |
Krańcowo duże |
>2,5 |
>175 |
>39,0 |
Klasyfikacja ciężkości pracy na podstawie wydatku energetycznego
Praca |
Wydatek energii (kJ/min) | |
mężczyźni |
Kobiety | |
Lekka |
8,4-20,5 |
6,3-14,2 |
Umiarkowanie ciężka |
20,9-30,0 |
14,7-22,5 |
Ciężka |
31.4-41.4 |
23,0-30,0 |
Bardzo ciężka |
41,9-51,9 |
31,4-39,3 |
Niezwykle ciężka |
>52,0 |
>39,8 |
Wydolność fizyczna - oznacza zdolność do ciężkich lub długotrwałych wysiłków fizycznych, wykonywanych z udziałem dużych grup mięśniowych, bez szybko narastającego zmęczenia i warunkujących jego rozwój zmian w środowisku wewnętrznym organizmu. Pojęcie to obejmuje również tolerancję zmian zmęczeniowych i zdolność do szybkiej ich likwidacji po zakończeniu pracy.
Miarą wydolności fizycznej jest czas wykonywania wysiłku o określonej stałej, lub zwiększającej się intensywności wysiłków do całkowitego wyczerpania.
Tolerancja wysiłkowa oznacza zdolność do wykonywania określonych wysiłków bez głębszych zakłóceń homeostazy lub zaburzeń czynności narządów wewnętrznych.
Miarą tolerancji wysiłkowej jest czas wykonywania wysiłków o określonej intensywności do momentu pojawienia się wymienionych wyżej zaburzeń homeostazy lub o określonej wielkości obciążenia, przy których w krótkim czasie pojawiają się te zaburzenia.
Zdolność pobierania tlenu przez organizm to pułap tlenowy (Vo2«.) [cząsteczka tlenu maxj
Obciążenia wzoledne - oznacza proporcję pomiędzy zapotrzebowaniem na tlen podczas wykonywania pracy, a
maksymalnym pochłanianiem tlenu przez organizm (Vos»«.).
Wysiłki, podczas których zapotrzebowanie na tlen jest równe indywidualnej wartości (V0»«) noszą nazwę wysiłków maksymalnych.
Wysiłki, podczas których zapotrzebowanie na tlen przekracza (Vo*«,). noszą nazwę wysiłków supramaksymalnych. Wysiłki o zapotrzebowaniu na tlen mniejszym niż (V<«»«.) określamy jako wysiłki submaksymalne