spisków, tajnych związków, kołach opartych na przyjaźniach (Filomaci i Filareci). To teź ma na nich wpływ, łączy ich to, że urodzili się w tym samym czasie i towarzyszyły im te same przeżycia.
Formy preferowane przez pierwsze pokolenie:
- ballada,
- utwór liryczny: elegia, pieśń, dumanie, wspomnienie,
- powieść poetycka nawiązująca do Barona.
Są tu poeci emigracyjni, rozwijają epopeję romantyczną, dramat romantyczny, poemat dygresyjny.
2 - późniejsi romantycy - pokolenie Norwida, to urodzeni ok. 1820 roku, np. Norwid - 1821, Narcyza Źmichowska, E. Dembowski, Teofil Lenartowicz, Kraszewski Józef. Ukształtowali się na innych warunkach niż ich poprzednie pokolenie. Gdy wybuchło powstanie, Norwid miał 9 lat. Na pokolenie Norwida wpływają wydarzenia lat 40 - tych, Wiosna Ludów - 1848 r. Musieli zająć stanowisko wobec tego wydarzenia, mimo, iż byli już świadomymi pisarzami. Ich programy, poglądy krążyły wokół Wosny Ludów. Tu nie ma radości, nadziei. Pokolenie Norwida kształtowało się w nocy, kres Wiosny Ludów to kres nadziei. Norwid nie ukończył studiów, był samoukiem, kształtował się jako malarz. Odróżnia go to od wcześniejszego pokolenia, które studiowało. Norwid napisał wiersz, który jest jakby nowym opracowaniem „Ody do Młodości’ Mickiewicza:
- pochwała nowych czasów i poezji.
- neguje starość,
Norwid weryfikuje ten manifest, nie ma potępienia klasyków, nie ma radości.