38544

10₂->0 + 0 (A< 242 nm)

o + o₂ —> O_i

MEZOSFERA (gr. mesos - środkowy). Jest to warstwa o grubości ok. 35 kin, rozciągająca się od stratopauzy do około 80 km. Charakteryzuje się silnym spadkiem temperatury wraz ze wzrostem wysokości. Na wysokości około 85 km temperatura spada do około -75 do -100°C. Na tym poziomie znajduje się górna granica mezosfery mezopauza Mezosfera stanowi górną granicę tej części atmosfery, której skład może być uważany za jednorodny, tzw. homosfery. Temperatura na wysokości mezopanzy jest najniższą temperaturą obserwowaną w atmosferze.

Na wysokości około 60 km (w mezosferze) zaczyna się obszar silnie zjonizowany, tzw jonosfera, sięgająca najwyższych warstw tennosfery. W mezosferze jonizacja nie jest trwała, występuje praktycznie tylko w ciągu dnia.

TERMOSFERA (gr. thermos - ciepły) znajduje się powyżej mezopauzy i obejmuje wysokości od 85 do 500 km. W termosferze temperatura wzrasta, osiągając na wysokości około 150 km temperaturę 240°C, a powyżej 200 km temperaturę od około 500°C do 1200°C, osiągając na wysokości 500 km nawet 2000°C. Podstawowym źródłem ciepła w termosferze jest poclilanianie promieniowania słonecznego ultrafioletowego i rentgenowskiego, fotojonizacja, fotodysocjacja oraz energia strumienia korpuskulamego Słońca.

W tennosferze zmienia się także znacznie skład atmosfery. Na skutek fotojonizacji i fotodysocjacji cząsteczki wielu gazów rozpadają się na pojedyncze atomy. Nie ma mieszania gazów^r i cięższe cząsteczki oraz atomy osiadają. Ze wzrostem wysokości ciężkie cząsteczki azotu są więc zastępowane pizez atomy tlenu, a na dużych wysokościach przeważają lekkie atomy wodoru.

Ważną rolę w tennosferze odgrywa jonizacja, ponieważ jony i elektrony mają tam długi czas życia. Jest to jonosfera, rejon atmosfery zaczynający się w mezosferze na wysokości powyżej 60 km, w którym jonizacja utrzymuje się pizez dłuższy czas.

EGZOSFERA (gr. egzo - zewnętrzny) Nazywana jest warstwą rozpraszania i występuje powyżej tennopauzy od 500 km. Wszystkie gazy są tu silnie rozrzedzone, gęstość atmosfery jest bardzo mała i zderzenia między cząsteczkami występują niezwykle rzadko. Średnia swobodna droga cząsteczek, czyli odległość, jaką przebywa cząsteczka między zderzeniami, bardzo wzrasta. Przy powierzchni Ziemi wynosi ona około 10-5 m, natomiast na wysokości 500 km wzrasta do kilkudziesięciu kilometrów. W tych warunkach obojętne cząsteczki gazów, poruszające się z dużą prędkością v > 11,2 km/s, uciekają z obszaru działania sil przyciągania ziemskiego w przestrzeń kosmiczną. Ruch cząstek naładowanych (jonów i elektronów) zależy natomiast od pola magnetycznego ziemskiego.