6709

wychowawcy. Jasne reguły postępowania, co wolno, a czego nie, to podstawa dobrej współpracy. Niedopuszczalne jest jednak dyktatorskie zachowanie nauczyciela względem podopiecznego, obowiązujące zasady nie mogą ograniczać wolności osobistej ucznia. Komunikacja między uczniem i nauczycielem powinna być przede wszystkim szczera, dziecko musi mieć możliwość wypowiedzenia się na swobodne tematy, wyrażać własne opinie, nie koniecznie zgodne z sądami nauczyciela. Zadaniem wychowawcy jest pobudzanie ucznia do własnych refleksji, uczyć dyskusji i zachęcać go do stawiania pytań, stworzyć możliwość do otwarcia się na świat i ludzi, co w rezultacie ma doprowadzić do utworzenia obiektywnego światopoglądu młodego człowieka. Każdy wychowawca powinien być dobrym słuchaczem i dać swemu podopiecznemu do zrozumienia, że w przypadku jakichkolwiek problemów, czy trudnych sytuacji, może się on zwrócić do nauczyciela z prośbą o radę. Dziecko musi poczuć, że jest zauważane, że jego osobiste problemy są ważne dla dorosłych i że w każdej sytuacji może liczyć na pomoc ze strony wychowawcy.

Mówiąc o relacji między wychowawcą a wychowankiem, należy też zaznaczyć, iż bardzo ważna jest chęć wzajemnej pomocy i współpracy obydwu stron. Wzajemne oddziaływanie nie może opierać się na żadnych formach przymusu, czy ograniczania wolności osobistej. Stosunki pomiędzy nauczycielami a uczniami oparte są na wzajemnym zaufaniu i akceptacji. Nauczyciel zna najważniejsze indywidualne potrzeby rozwojowe ucznia i utrzymuje z nim kontakty osobowe, ma poczucie odpowiedzialności za rozwój jednostki. Jednak uczeń nie może pozostawać bierny w procesie wychowania. Nauczyciel oddziałuje na wychowanka stosując różnorodne metody wychowawcze, uczeń zaś odpowiada na te oddziaływania, przedstawiając wychowawcy swe opinie, poglądy. Wspólnie ustalają system wartości ucznia, gdyż podstawy tych wartości uczeń posiada. Rola nauczyciela sprowadza się do udoskonalania świadomości ucznia oraz próby eliminowania początków złych zachowań. W żadnym wypadku nauczyciel nie może realizować własnych, osobistych celów i przekonań, które mogłyby źle wpłynąć na rozwój wychowanka.

Z przykrością muszę stwierdzić, że obraz wychowawcy i wychowanka, przedstawiony przeze mnie nie jest często spotykany w dzisiejszym szkolnictwie. Nie mogę stwierdzić, że dobre relacje między podmiotami wychowania nie istnieją, gdyż nie jestem w stanie zanalizować wszystkich przypadków wychowawczych. Z własnego doświadczenia jednak wiem, ze owocna współpraca między wychowawcą a wychowankiem jest możliwa. Wybierając kierunek studiów poniekąd wiedziałam, na czym polega praca wychowawcy, obserwując pracę mojej mamy, która jest nauczycielką dziwiłam się, jakim sposobem nauczyciel jest w stanie zapanować nad pracą z grupą