1,5 roku dziecko uczy się rozróżniać przestrzeń słuchową. Aby osiągnąć tą umiejętność musi dokonać właściwej rekalibracji (adekwatna lokalizacja dźwięku zależna w dużej mierze od uchwycenia różnicy w czasie docierania do dźwięku do jednego i drugiego ucha).
Wzrok - Noworodki widzą. W ciągu pierwszych kilku dni po urodzeniu potrafią dostrzegać intensywność światła. Otwierają oczy w ciemności i zamykają przy ostrym świetle. Już od urodzenia szczególnie lubią widzieć ruch. Noworodki lubią patrzeć na obiekty tworzące jakiś wzór. niż na obiekty nie stanowiące wzoru. Badacze stwierdzili że ostrość wzroku noworodka wynosi 20/400 - 20/800 przy normalnej ostrości dorosłych wynoszącej 20/20. W wieku 3 mis. 20/100, w wieku 12 mieś. poziom jak u osób dorosłych Zdolność do AKOMODACJI (automatyczne przystosowanie soczewki oka w celu wywołania zogniskowanego obrazu jakiegoś obiektu na wrażliwej na światło powierzchni dna oka) wzrasta pomiędzy la3 r.ż. i osiąga poziom dorosłych około 6 miesiąca. Widzenie Perfekcyjne (percepcja danych wzrokowych znajdujących się poza obszarem, na który patrzy jednostka) miesięcznego dziecka jest o wiele mniej obszerne od tego, które występuje u dorosłych znaczny rozwój następuje w wieku 3 mieś. Małe dzieci wykazują tendencje do patrzenia na kolorowe przedmioty. Noworodki odróżniają czerwony od zielonego. W wieku 2 mieś. funkcjonują wszystkie receptoiy barw. w wieku 3 mieś. wolą barwę żółtą i czerwoną, od niebieskiej i zielonej.
Widzenie Obuoczne (zdolność dwóch oczu do równoczesnego widzenia tych samych aspektów danego obiektu) zaczyna rozwijać się w wieku 3,5 mieś. Noworodki patrzą najpierw na wysoko skontrastowane krawędzie, np. tam gdzie styka się białe i czarne, a następnie przesuwają wzrok do tyłu i do przodu po tych kontrasmjących krawędziach. W miarę wzrostu dzieci patrzą dłużej na wzorce których elementy są rozmieszczone gęściej. Dzieci wolą obrazy zawierające największą liczbę szczegółów, jaką są zdolne spostrzec na danym poziomie wieku. Aktywność wzrokowa we wczesnym niemowlęctwie odpowiada kalendarzowi biologicznemu, nakazującemu dziecku utrzymanie aktywności komórek mózgowych na wysokim poziomie. Kierowanie uwagi dziecka na najbardziej informacyjne części świata wzrokowego. Twarz zawiera układ elementów, którym dzieci są najbardziej zainteresowane. Niemowlęta nie rozróżniają układu elementów tworzącego twarc od przypadkowego układu tych samych elementów przed wiekiem 3-4 mieś. Najbardziej przyciągają uwagę; oczy, następrue oczy i nos. wreszcie oczy, nos, usta. W wieku 5 tygodni patrzą na silnie skontrastowane brzegi twarzy. 2 tygodnie starsze patrzą na wewnętrzne elementy twarzy, szczególnie na oczy. Kiedy dorosły mówi dziecko patrzy się na jego oczy a nie na usta. W wieku 7 mieś. potrafią różnicować wyraz szczęścia i zaskoczenia, strachu.
Spostrzeganie obiektów - Obrazy wzrokowe wywołane przez obiekty zmieniają się wraz z odległością, oraz z powodu oświetlenia. Stymulacja proksymalna (energia fizyczna docierająca do receptorów zmysłowych), Cechy dystalne (rzeczywiste cechy danego obieknr - barwa, wielkość). Właściwości dystalne pozostają stałe, stymulacja proksymalna docierająca do danej osoby zmienia się wraz z odległością, oświetleniem i pozycją obiektu. Stałość wielości - (wielkość fizyczna obiektu pozostaje taka sama, nawet wówczas gdy wielkość obrazu rzucanego na oko przez ten obiekt zmienia się). Dzieci poniżej 3 mieś. nie występuje stałość wielkości. 5-7 mieś. dostrzegają stałość wielkości. Stałość kształtu - (fizyczny kształt obiektu pozostaje taki sam. nawet wówczas, gdy kształt obrazu rzucanego na oko zmienia się). Dzieci w wieku 5-8 tygodni częściej odwracają głowę w obecności znanego kształtu w innym położeniu tuż w obecności nowego kształnt. Stałość jasności - (fizyczna jasność obiektu pozostaje taka sama, nawet wówczas, gdy ilość światła którą odbija on od oka zmienia się - z powodu cienia), występuje w wieku 7 tygodni. Stałość barwy - (barwa obiektu pozostaje taka sama nawet wówczas gdy długość fal świetlnych odbijanych od oka zmienia się z powodu zmian oświetlenia), jedynie częściowo dostępna dzieciom 4 mieś. Niezmienność -(stałość w stosunkach pomiędzy niektórymi cechami obiektu, niezależna od zmian innych cech). Niemowlęta są zdolne do tworzenia kategorii psychologicznych np. twarz, ptak. Sztywność i odkształcanie przedmiotu - w wieku 3-5 mieś. dostrzegają wykorcystując wyłącznie wzrok, różnicę pomiędzy przedmiotem sztywnym giętkim. Niemowlęta potrafią wykorzystać ruch dla uzyskania informacji o cechach przedmiotów oraz dla organizowania swojej percepcji kształtów. Ciągłość przedmiotu - niemowlęta dokładniej spostrzegają układy dynamiczne tuż statyczne. Aby były w stanie wywnioskować, że jakiś obiekt częściowo zasłonięty przez inny obiekt jest ciągły i całościowy, muszą widzieć ruch tego obieknr. Głębia i odległość - Parałaksa ruchowa (obiekt bliższy przemieszcza się przez pole widzenia szybciej niż obiekt dalszy, w sytuacji gdy oba obiekty poruszają się ta sama prędkością). Niewielkie mchy głowy informują dziecko o względnej odległości głębokiej części urwiska wzrokowego. Dostrzegają głębie na wzrokowym urwisku około 2-3 mieś. snach przed głębią rozwija się jak zaczynają raczkować. Podczas pierwszego 1.5 roku organizują przestrzeń i znajdujące się w niej obiekty, odnosząc je do własnego ciała. Później pojawia się umiejętność wykorzystywania wskazówek mieszczących się w polu wzrokowym. To osiągniecie rozwojowe pozwala dziecku na stwierdzenie, że obiekty zajmują stałą lokalizację, niezależną od jego pozycji. Powiązania Inicrmcxl.ilno - Lokalizacje przestrzenną obiektów oceniamy poprzez liczne modalności zmysłowe; wzrok słuch, dotyk, węcli Związki miedzy modalnościami i maja znaczenie ewolucyjne. Nie są ustalone na zawsze, muszą zostać potwierdzone i wzmocnione przez doświadczenie. Noworodek lokalizuje dźwięk i patrzy na obiekt, który wywołuje dźwięk ale czyni to z nie wielką dokładnością. Usprawnienie osiągnięć zależy od powtarzającego się doświadczenia i poprawiania błędów. Istnieją wrodzone powiązania pomiędzy modalnościami zmysłowymi. Rozwój Uwagi - Pozytywna i negatywna UWAGA - odruch orientacyjny (naturalna reakcja na nowy bodziec, która wzmacnia przetwarzanie bodźca i zawiera ukierunkowanie oczu i uszu w celu optymalizacji odbioru stymulacji).