7578

Okres ciąży:

Ido 90 diii- ciąża niska (intensywny rozwój płodu), 700-800 g 91 do 114-115- intensywny wzrost prosiąt (posiada 14 sutków)

Ciałka żółte - musi być ok. 5 podczas owulacji u lochy aby utrzymać ciąże

Dojrzałość płciowa- organizm jest zdolny do produkowania gamet zdolnych do zapłodnienia.

U loch 6-7 mies.a u knurów 4-6 miesięcy.

Dojrzałość rozpłodowa hodowlana- dla knurów(9-12 mieś, masa min 120 kg), lochy (7-8 mieś, masa ok. 100 kg )

Locha musi uzyskać licencję lub świadectwo kwalifikacji dla mieszańców.

Obecnie opłacalność w miocie wynosi ok. 9 szt Locłię przed porodem wprowadza się do klatki porodowej na ok. 10 dni, aby wykształciła przeciwciała dla danego środowiska, które przedostają się przez siarę dla prosiąt. Lochy proszą się wieczorem i nocą, trwa ok. 3 godzin, gdy trwa powyżej 3.5 godziny wzrasta prawdopodobieństwo śmiertelności prosiąt. Mumifikacja- wtedy nic nie dzieje się z lochą, płód jest zamarły i następuje jego mumifikacja. Temp.prosięcia powinna wynosić ok. 39°C, gdy spadnie poniżej 33 następuje hipotermia, zasypianie. Oksytocyna działa na pobudzenia mleka oraz podczas porodu pobudza go.

W próbce powinien znajdować się promiennik. Prosięta rodzą się z niedoborem żelaza. Dlatego podaje się je prosiętom w wieku 2-3 dni np.”feroteks”. Powinno się także przycinać kiełki, ogonki (przy produkcji wielkotowarowej). Wprowadza się paszę w 4 dniu życia prosiąt „Prestarter”.

Okresy krytyczne :

- wprowadzenia paszy odsądzenia prosiąt przejścia z warchlaka na tucznika

Do 21 dnia przeprowadza się znakowanie (tatuowanie na uszach-rasy białe), u ras kolorowych wytłacza się numery na uszach.

Do 3 dnia po oproszeniu należy wykonać kastrację knurków.

Lesteron- kumuluje się w tłuszczu u knurów nieokastrowanych- powoduje specyficzny zapach

Kastrat-wieprz Odyniec- samiec dzika

Lochę utrzymuje się przez okres ok. 8 laktacji. W stadzie towarowym na 1 knura przypada 30-40 loch, a stadzie zarodowym ok. 25 loch na knura. Knura utrzymuje się przez ok. 2 lata.

Systemy utrzymywania świń:

Świnia to zwierze stadne.

Najpowszedniejsze to utrzymanie grupowe (tuczniki, warchlaki, lochy i loszki hodowlane) Ilość zwierząt w kojcu zależy od wielkości zwierząt, rozmiarów kojca oraz dostępności do koryta. Jednoczesne dostęp do koryta ogranicza agresywność pomiędzy zwierzętami.

Podział kojców:

kojec tradycyjny o niepodzielonej powierzchni

kojce duńskie o niepełnej przegrodzie ( oddzielnie odchów od legowiska)- cześć gnojowa i legowiskowo-karmowa.

Duńskie: