39432

KOHERENCYJNA DEFINICJA PRAWDY

DEFINICJA PRAGMATYSTYCZNA (JAMES)

Zdanie jest prawdziwe, gdy oparte na tym zdaniu działanie przynosi oczekiwany skutek.

Prawdziwość polega na użyteczności praktycznej. Uważał, że klasyczna df. jest nieużyteczna. Nie jest prawdą, że zakwestionował klasyczną df. prawdy.

-> Każde zdanie trzeba uznać za prawdziwe, jeżeli prowadzi ono do tych samych skutków.

Kategoria użyteczności jest nieostra.

Aby stwierdzić że działanie oparte na jakimś sądzie jest skuteczne trzeba poznać skutek, jaki to działanie wywarło. Nie da się inaczej stwierdzić zachodzenia skutku, niż poprzez poznanie. Prawdziwość jest właściwością poznania.

Prawda ewi dencj onist yczna (B renta no) {ewidencja- oczywistość}

Sąd jest prawdziwy, gdy jest oczywisty. Sprowadza prawdę do motywu uznania jakiegoś sądu za prawdziwy. Czym innym jest prawdziwość sądu a czym innym jest motyw dla którego ja ten sąd za prawdziwy uważam. Oczywistość:

p Subiektywna- nasze przeświadczenie dot. stanu rzeczy stwierdzonego w sądzie. Subiektywne przeświadczenie o czymś.

fp Obiektywna- cecha świadomości poznającej związanej z ujęciem przedmiotu poznawanego, charakteryzująca sposób owego ujęcia. Motywowana ujęciem przedmiotu przez sam przedmiot Przedmiot motywuje określoną rzeczywistość.

Df. te (nieklasyczne) prowadzą do relatywizmu i sceptycyzmu W koherencyjnej prawdziwość sądu zależy od innych sądów. W pragmatystycznej od użyteczności. W nieklasycznych df. prawdy miesza się prawdziwość z kryterium prawdziwości. W niech pytamy po czym poznajemy że pewne zdanie jest prawdziwe, nie odpowiadamy na pytanie co to jest prawda. Są to df. kryterium prawdy.