8954

zreorganizowano Tajną Kancelarię, która zajmowała się szpiegostwem i donosicielstwem, torturowano i wydawano wyroki śmierci lub zesłania na tysiące niewinnych ludzi. Jako jednych z pierwszych zesłano Dołgorukich. Przywrócono prerogatywy Senatu Rządzącego. Stworzono Gabinet jej cesarskiej mości składający się z kilku ministrów (Andrzej Osterman, Książe Czerkawski, Gawiyło Gołowkin). Od 1735 roku decyzje Gabinetu maja moc cesarskich ukazów. Utworzono korpus kadetów, oraz pułk izmajłowski rekrutujący głównie Niemców, Estończyków i Łotyszów. Służba wojskowa została skrócona do 25 lat, w 25 miastach powstały urzędy policyjne, w każdym mieście musiał znajdować się lekarz oraz apteka. Zorganizowano stałą pocztę, uporządkowano monety (wycofano monety miedziane). W polityce zagranicznej za rządów Anny odniesiono kilka sukcesów. Sukcesów 1732 roku podpisano traktat Trzech Czarnych Orłów, sojusz Rosja-Austria-Prusy. W latach 1735-39 toczyła się wojna Rosyjsko-Turecka, wywołana chęcią zdobycia dostępu do morza Azowskiego i Czarnego. Wojskami dowodził Burkhard Munnich. Rosjanie zajęli Azów i Kinburn, Krymu nie udało się podbić. W 1739 roku podpisano pokój w Belgradzie. Rosja otrzymała Azów bez prawa budowania tam umocnień oraz terytoria po obu stronach dolnego Dniepru. W latach 1733-34 Rosja czyniła wszelkie starania, aby udaremnić utrzymanie Stanisława Leszczyńskiego na tronie polski. Mocne były również wpływy Rosji w Kurlandii, gdzie pod naciskiem Anny wybrano Birona na księcia.

W 1739 roku pod przewodnictwem Artemiusza Wołyńskiego grupa szlachty wystąpiła przeciwko niemieckim rządom. Domagali się rozszerzenia przywilejów szlacheckich, zastąpienia Niemców Rosjanami na wysokich stanowiskach i usunięcia Birona. Spisek został zlikwidowany a Wołyński stracony.

Niedługo potem Anna umiera. Przed śmiercią na swojego następcę wyznaczyła wnuka swojej siostry Katarzyny - dwumiesięcznego Iwana VI. Regencje miał sprawować Biron, ale przy poparciu Munnicha, Ostermana i gwardii, przejęła ją matka Iwana - Anna Leopoldówna. Odsuniecie Birona nie zmieniło sytuacji i w państwie nadal rządzili Niemcy - Osterman i Munnich. Dość szybko, bo już w 1741 roku w rezultacie sprzymierzenia się szlachty doszło do nowego przewrotu.

W nocy z 24 na 25 listopada pułk preobrażeński proklamował Elżbietę, córkę Piotra I cesarzową. Regentkę wraz z mężem i dziećmi aresztowano w wywieziono do Rygi, gdzie zostali zamknięci w więzieniach. Aresztowano również Munnicha, Ostermana i innych niemieckiego pochodzenia polityków. Elżbieta otoczyła się Rosjanami. Największy wpływ na dworze mieli oczywiście jej liczni amanci. Najbliżej Elżbiety znajdowali się Aleksiej Razumowski i Iwan Szuwałow. Wielkiego znaczenia nabrały za jej rządów właśnie rodziny Szuwałowów i Woroncowowów. Elżbieta rozszerzyła przywileje szlacheckie. Wprowadziła osobista zależność chłopstwa od szlachty, obszarnicy mogli zsyłać poddanych na osiedlenie wgłab Syberii. Przyznano szlachcie wyłączne prawo władania ziemią. Ściślej określono przynależność do tego stanu - szlachcicem jest ten, kto potrafi tego dowieść, dlatego zaczęto prowadzić księgi genealogiczne. Zniesiono Gabinet, senat odzyskał dawne kompetencje. W

1753    zniesiono wiele wewnętrznych ceł, co doprowadziło do bogacenia się kupiectwa. Powstawało wiele manufaktur, rozwinął się zwłaszcza przemysł metalurgiczny na Uralu. W

1754    powstał Szlachecki Bank Pożyczkowy, a także Bank Kupiecki. Założono w 1755 Uniwersytet Moskiewski, a w 1757 Akademię Sztuk Pięknych, rozwijała się Akademia Nauk w Petersburgu. Na czas rządów Elżbiety przypada działalność rosyjskiego uczonego -Michaiła Łomonosowa. W czasie tym do Rosji przybywają francuskie trupy teatralne, opery i balety.

Jeszcze przed wstąpieniem Elżbiety na tron Szwecja postanowiła wykorzystać trudna sytuacje w Rosji i w 1741 roku zaatakowała. Wojska szwedzkie nie odniosły sukcesów i w 1743 roku pokojem w Abo musieli oddać Rosji południowo-wschodnia cześć Finlandii.