100179

1. Dzierżawa wieczysta (eindteuza).

Była to dziedziczna i zbywalna dzierżawa cudzych gruntów, prawo rzeczowe o treści zbliżonej do prawa własności.

Emfiteuza powstawała w wyniku nieformalnej umowy pomiędzy właścicielem a emfiteutg. a także na podstawie testamentu właściciela. Uprawnienia emftteuty były rozległe i trwałe. Pobierał on pożytki z gruntu emfiteutycznego w momencie separatio (tak jak właściciel) Nie mógł pogarszać rzeczy. Przysługiwały mu środki ochrony prawa rzeczowego - powództwa petytoryjne oraz interdykty posesocyjne. Emfitenta miał obowiązek płacić czynsz właścicielowi (canon, vectigaf). W przypadku zaległości trzech kolejnych rat rocznych właściciel był upoważniony do odebrania cmfiteuzy.

Właścicielowi przysługiwało prawo pierwokupu w przypadku gdy emfitenta zamierzał wyzbyć się swoich praw (ius protimeseos, ius praelationis). Jeśli nie skorzystał z tego prawa, przysługiwało mu laudemium -2°o ceny sprzedaży.

Emfitcuza gasła wraz ze zniszczeniem gruntu, zrzeczeniem sie emfiteuty oraz przez wykonanie prawa pierwokupu.