100513

POLSKA POWOJENNA- POLSKA LUBELSKA

Polską lubelską nazywa się część ziem polskich wyzwolonych przez Armię Czerwoną latem 1944 roku. Polska lubelska to okres od sierpnia 1944 roku do stycznia 1945 roku. To początek terroru komunistycznego wobec przeciwników politycznych i podległości Polski władzom w Moskwie, to w końcu początek pięćdziesięcioletniego okresu stacjonowania na ziemiach polskich Armii Czerwonej (później Armii Radzieckiej). Powstał Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, który zapowiadał między innymi zwrot zrabowanej przez hitlerowców własności prawowitym właścicielom. Przystąpił do walki z Polskim Państwem Podziemnym. W 1944 Armia Polska w ZSRR połączona została z działającą dotąd konspiracyjnie w kraju. Armią w jednolite Ludowe Wojsko Polskie. W Polsce lubelskiej funkcję parlamentu (władzy ustawodawczej) spełniała Krajowa Rada Narodowa, funkcję prezydenta -przewodniczący Krajowej Rady Narodowej, Bolesław Bierut, kompetencje rządu zaś należały do PKWN. PKWN miał prawo wydawać dekrety z mocą ustawy.Pierwszym celem represji radzieckich na ziemiach polskich byli działacze i żołnierze Polskiego Państwa Podziemnego. Oddziały radzieckiej NKWD oraz polskiego Urzędu Bezpieczeństwa rozpoczęły masowe aresztowania członków Armii Krajowej i działaczy politycznych. Aresztowanych wywożono m.in. do ledwo co zamkniętego więzienia niemieckiego na Zamek lubelski i do obozu koncentracyjnego w Majdanku, a potem w głąb ZSRR.

Tymczasem w okupowanej Warszawie - przy bierności Armii Czerwonej stojącej na prawym brzegu Wisły - dogorywało powstanie. Był to początek końca Polskiego Państwa Podziemnego. Po ostatecznym upadku powstania warszawskiego - które miało na celu samodzielne wyzwolenie przez Polaków stolicy i sprowadzenie do niej legalnych władz z Wielkiej Brytanii - nowy komendant główny Armii Krajowej, rozkazał oddziałom AK poza Warszawą pozostanie w konspiracji tak, by przetrwać „okupację radziecką" i działania NKWD. Generał liczył na konflikt między aliantami zachodnimi i ZSRR - nawet zbrojny - i w tym upatrywał jedyną szansę dla odzyskania pełnej niepodległości i suwerenności.

31 grudnia 1944 roku PKWN został przekształcony decyzją jego członków - a w tak naprawdę władz moskiewskich - w Rząd Tymczasowy. Został uznany przez ZSRR, a potem Jugosławię i Czechosłowację. Nie zgadzały się na jego powstanie Stany Zjednoczone i Wielka Brytania -nadal uznające rząd polski na uchodźstwie.

Dla losów powojennej Polski olbrzymie znaczenia miała Konferencja Jałtańska odbywająca się w dniach 4 - 11 lutego 1945 roku. Wzięli w niej udział Józef Stalin, prezydent Stanów Zjednoczonych F.D. Roosevelt oraz premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill. W sprawie polskiej potwierdzono, że granica wschodnia powojennej Polski będzie przebiegać wzdłuż linii Curzona, z niewielkimi odchyleniami na korzyść Polski. Ustalono też że „powinna uzyskać znaczny przyrost terytorialny na północy i zachodzie".

W celu dalszego „umacniania władzy" postanowiono przekształcić Rząd Tymczasowy na Polski Rząd Tymczasowy Jedności Narodowej.Celem miało być przeprowadzenie demokratycznych wyborów. Wybory te podobnie jak wcześniejsze referendum zostały sfałszowane i na ich podstawie komuniści przejęli formalnie władzę w Polsce na następnych 45 lat.