Fundamentem wszystkich praw powinno być prawo naturalne przynależne ludzkiej kulturze. Podstawową zasadą porządku prawnego jest ochrona osoby ludzkiej w życiu publicznym. Kościół uczy, że prawo państwowe obowiązuje zarówno władzę jak i obywateli w sumieniu. Zobowiązanie to płynie z porządku etycznego, który domaga się troski o wspólne dobro. Dobro wspólne może być zachowane przy wypełnianiu praworządności przez wszystkich obywateli. Obywatelem jest każdy sprawujący władzę.
Aby konkretny przepis obowiązywał w sumieniu musi być:
• godziwy,
• zgodny z prawem Boskim i naturalnym,
• sprawiedliwy,
• możliwy do wykonania,
• konieczny lub prawdziwie pożyteczny dla wspólnego dobra.
Aby prawo obowiązywało musi być stanowione przez władzę prawowitą (wybraną w prawdziwych wyborach) i to w ramach jej kompetencji, ustalonej przez prawo. Gdyby poszczególne organy władzy przekraczały swoje kompetencje, posłuszeństwo wobec prawa nie obowiązuje. Konkretny przepis nie wiąże w sumieniu, gdy istnieją okoliczności usprawiedliwione moralnie. Np. nieznajomość prawa, gdy przepis nie jest możliwy do wykonania lub przynosi znaczną szkodę.
Prawo stanowione aby było godziwe i służące dobru człowieka i społeczeństwu, musi pozostawać w ścisłym związku z prawem naturalnym.
Prawo naturalne
L jest to prawo Boże wpisane w akcie stwórczym w ludzką naturę. Ta idea prawa naturalnego znana była w Grecji. Mówił o nim m.in.Sofokles("Antygona"). Spośród starożytnych myślicieli chrześcijańskich mówili o nim: Św.Justyn, Ambroży, Orygenes, Augustyn, Hieronim, Chryzostom, Tertulian.
Tomasz z Akwenu (“Summa theologica”)—►dokonał fiozoficzno-teologicznego opracowania zagaruciua prawa naturalnego.
Kościół uczy, że Stwórcą i Prawodawcą jest Bóg.
Prawo naturalne = prawo Boże wpisane w ludzką naturę
Rzym.2.14-15: "Bo gdy poganie, którzy prawa nie mają, idą za naturą, czynią to, co prawo nakazuje. Chociaż prawa nie mają, sami dla siebie są prawem. Wykazują oni, że treści prawa są wpisane w ich serca."
Na prawie naturalnym opierają się nienaruszalne prawa człowieka. Prawo stanowione nie może być sprzeczne z prawem naturalnym.