103045

bardziej otwarte wystąpienia nazistów przeciw Polsce i Komisarzowi Ligii Narodów. Polska zachowywała się pojednawczo dla podtrzymania dobrych stosunków z Niemcami.

•    Pogorszenie stosunków z ZSRR- wydalenie korespondenta PAT z Moskwy za skrajnie nieprzychylne opinie o państwie sowieckim, słowne utarczki Becka i Litwinowa na sesji Ligi Narodów. W tle pogorszenie stosunków niemiecko-sowieckich i komunistyczna strategia frontów ludowych.

•    Koncepcja „Międzymorza”- utworzenia bloku średnich i małych państw europejskich jako przeciwwagi dla obu agresywnych mocarstw (Niemiec i ZSRR). Na flance północnej partnerami miały być państwa bałtyckie i skandynawskie, a na południowej naddunajskie i bałkańskie. Pomyślnie rozwijały się stosunki ze Szwecją . próby mediacji w sporach szwedzko-fińskich. Ostatecznie jednak państwa skandynawskie nie były zainteresowane współpracą polityczną. Brak przełomu w stosunkach z państwami bałtyckimi. W 1935 roku liczono na nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Litwą. Beck był zwolennikiem podejścia do problemu „na nowo” jak między państwami które do tej pory nie utrzymywały wzajemnych stosunków. Liczono na unormowanie stosunków i nawiązanie kontaktów gospodarczych, jednak nastroje opinii publicznej powstrzymały polityków litewskich przed podjęciem konkretnych rozmów. Łotwa lawirowała między Polską a Litwą, jednak doszło do wytyczenia granicy polsko-łotewskiej. Na południu budowa „Międzymorza" wymagała izolacji Czechosłowacji. Beck przyjął tezę Piłsudzkiego o nietrwałości tego państwa gdzieś w połowie 1936r. i od tej poiy myślał o oderwaniu Śląska Cieszyńskiego i usamodzielnieniu Słowacji. Przeszkodą w polityce wobec państw naddunajskich były rosnące wpływy gospodarcze Niemiec oraz pojawienie się alternatywnej kombinacji politycznej pod przewodnictwem ZSRR. 16.05. 1935 r. zawarto układ czechosłowacko-radziecki dający zapowiedź sowieckiej pomocy w wypadku agresji na Czechosłowację. Wojska radzieckie musiałyby w takim wypadku przejść przez tetytorium Polski lub Rumunii. Polska była temu zdecydowanie przeciwne i skutecznie zabiegała o storpedowanie porozumienia sowiecko-rumuńskiego w tej sprawie. Tymczasem w lukę pozostawioną na obszarze Małej Ententy przez skupienie Włoch na sprawach afrykańskich (Abisynia) wykorzystały Niemcy poszerzając swe wpływy gospodarcze w Rumunii i Jugosławii.

•    W październiku 1935 roku Polska glosowała w Lidze Narodów za uznaniem Włoch za agresora w konflikcie Abisyńskim i zastosowaniem wobec nich sankcji ekonomicznych. Na fonim Ligii dyskutowano również kwestię konfliktu gdańskich nazistów z komisaizem LN. Brytyjczycy chcieli nakłonić Polskę do wsparcia komisarza jednak Beck wyczuwając małe zaangażowanie Brytyjczyków i obawiając się pogorszenia stosunków z Niemcami zdecydował się na pojednawcze gesty. Przy okazji nawiązał dobry kontakt z ministrem spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa Edenem jednak póki co nie przyniosło to wymiernych korzyści politycznych.

•    Remilitaryzacja Nadrenii. 27.02.1936 roku parlament francuski ratyfikował układ o wzajemnej pomocy z ZSRR. Hitler wykorzystał to jako pretekst do remilitaryzacji Nadrenii co uczynił 7.03.1936r. Było to pogwałcenie art.44 Traktatu Wersalskiego, tak że Francja mogła podjąć akcje zbrojną przeciwko Rzeszy nie narażając się na zarzut agresji. Niemcy nieformalnie uprzedzili polską dyplomację o swych zamiarach. Dla Polski była to okazja do zacieśnienia sojuszu z Francją, jednocześnie jednak ostre wystąpienie wobec Niemiec oznaczałoby faktyczne przyłączenie się do traktatu sowiecko-francuskiego. Beck złożył francuzom zapewnienie o gotowości wypełnienia zobowiązań sojuszniczych ale jednocześnie oficjalnie trzymał się w stosunkach z Niemcami „linii 26 stycznia” (pakm o nieagresji). Jednocześnie stałemu pogorszeniu ulegały stosunki z ZSRR, w dużej mierze na tle „zaostrzenia walki klasowej” w tym państwie.

3. Rozszerzenie zadań dyplomacji: