page0164

162

sakwy, i z procą w reku postąpił przeciwko Filistynowi. Tenże z swej strony wystąpił także przeciw Dawidowi, spojrzał na niego, a widząc, że to młodzieniec rumianego i bardzo pięknego lica, rzekł do niego z pogardą: „Czyja to pies jestem, ażebyś przeciwko mnie z kijem występował'?” i złorzecząc Dawidowi, dodał: „Przystąp no do mnie, a twoje ciało podam na pastwę ptakom pod niebiosy bujającym i dzikim zwierzętom ziemi.” Odpowiedział mu Dawid: „Wystąpisz przeciwko mnie z orężem, włócznią i puklerzem , ja zas stawiam ci się w imieniu Pana zastępów, Boga wojsk Izraelskich , z których ty szydziłeś. On dziś odda ciebie w moje ręce, utnę ci głowę, ciało twoje i Filistynów podam na pastwę ptastwn napowietrznemu i dzikim zwierzętom ziemi; a to aby cały świat dowiedział się, że jest Bóg w Izraelu, i że Pan nie samym tylko mieczem lub włócznią ocalić potrafi.” Na te słowa Filistyn posunął się naprzód i szedł naprzeciw Dawida; tenże żwawo poskoczył ku Filistynowi, sięga ręką do sakwy, wydobywa z niej kamyk, puszcza go z procy i godzi nim Goliata w czoło; tak dotknięty zwalił się twarzą do ziemi. Dawid rzucił się na niego, wyrwał mu miecz, i nim uciął głowę temu dumnemu wrogowi. Filistyni widząc, że najdzielniejszy z pomiędzy nich utracił'życie, szukają schronienia w ucieczce, a Izraelici z okrzykiem wielkiej radości, puszczają się za niemi w pogoń, aż pod bramy ich stolicy, i tak ich rąbią że całą drogę zasłali trupami Filistynów. Potem Dawid wziął głowę Goliata, zaniósł ją do Jerozolimy, a zbroje jego zawiesił w mieszkaniu swojem. Od tego czasu Saul zatrzymał Dawida przy sobie, i nie pozwolił mu więcej wracać do domu ojcowskiego.