page0163

- 162 —

nierzem, ona dawniej sługiwała po dworach. Przyjemne to były wieczory, kiedy staruszek opowiadał

0    krajach włoskich i francuzkich, a ona rozwijała niewyczerpany zapas różnych powieści. Jemu to winien Kazimierz tęsknotę do ziem nieznanych, do podróży. Opowiadanie o krajach włoskich i francuzkich w tym sposobie, jak je mógł prosty żołnierz uważać, napełniło dziwnemi marzeniami duszę dziecięcą. Zona jego niemniej obudzała w nim niespokojność, opisując różne zdarzenia przy dworach panów polskich: jak to młodzi ludzie i ubodzy odbierają od nich wychowanie, jak paradują, na koniach jeżdżą, jak dalekie podróże odbywają z panami i tern podobne. Wszystko to było przypomnieniem obyczajów, które się już zmieniły; a on myślał, że kraj za górami tak jest szczęśliwy, jak sobie w niewinnej duszy wystawiał. Zycie przy rodzicach, mało oń dbających, tern bardziej budziło w nim chęć do szukania szczęścia po świecie. Stał się odtąd smutnym i zamyślonym; a im bliżej ku wiośnie się miało , tcm więcej umysł jego niespokojny. Nakoniec z młodym bratem zaczął układać zamiar tajemnego wybranie się z domu i puszczenina się w świat na Bożą Opatrzność. Często wdarłszy się na dach folwarku , dumał o szerokim świecie

1    przeglądał widokrąg, jak daleko tylko mógł okiem zasięgnąć. Ażeby ten zamiar przywieść do skutku, trzeba było zwierzyć się komuś; obrali więc za powiernika starego gospodarza. Człowiek ten prosty