92
wej badeńskiej, a postąpiwszy na podoficera, wszedł do administracyi wojskowej. Żądzą nauki powodowany udał się do Monachijum, gdzie z bratem swoim Karolem, Braunem i Agassiz’em poświęcił się naukom przyrodzonym. W roku 1829 udał się w podróż do Francyi południowej, a ztąd do Algieryi, gdzie choroba nie dozwoliła mu długo pozostać, zgromadził tu jednak zajmujące zbiory. Wróciwszy do Europy, przebywał czas niejaki w Neufchatelu u Agassiz’a a później u swego wuja w Offweiler, w Alzacyi, gdzie napisał swoją: Reise nach Algier (Sztuttgart, r. 183-4). W r. 1834 dyrekcyja towarzystwa podróżniczego bawarskiego poruczyła mu zwiedzić Arabiję i Egipt. Po nieszczęśliwej przeprawie przybywszy w jesieni r. 1834 do Alexandryi, w ciągu sześciu miesięcy zgromadzał przedmioty bataniczne i zoologiczne Wyższego Egiptu, następnie tyleż czasu przepędził w klasztorze ś. Katarzyny na Synai, ztąd zwiedził znaczną część Arabii i obfite zbiory odesłał do Europy. Później przebywał w Suez i Ożiddah, dostał się nawet do środkowego Hedżam, lecz ścigany przez Arabcw udał się na Massanah do Abissynii. Tutaj pod opieką księcia Ubye w Adua przebył trzy lata, zwiedził kraj i zgromadził zbiory. W powrocie do Europy, ktury przez Mekkę, Bagdad i t. d. zamierzał uskutecznić, uległszy febrze zabójczej, dla odzyskania zdrowia wrócił między góry Abissynii. Tutaj łaskawy nań Ubye powierzył - mu zarząd części kraju nad granicą Galla, później okrąg Anticzo niedaleko Adany, składający się z 11 wsi i kilku osad oddzielnych. Tutaj oprócz zajęć naukowych oddawał się także budowlom i innym zajęciom pożytecznym. Już dawniej w Rzymie, przyjąwszy wyznanie katolickie i ożeniwszy się z Abissynką, stanowił punkt podpory przez czas dłu-g. dla missyjonarzy lazarystów; za angielskim wpływem Ubye pozbawił Schim-pera urzędu. Od tego czasu przemieszkuje on w górach Salem, trudniąc się zbieraniem płodów natury. Po rozwiązaniu wirtembergskiego stowarzyszenia podróży, uzyskał fundusz stały na pobyt w Afryce od rządu francuzkiego w r. 1852 i ma sobie poruczoną od ogrodu roślin w Paryżu missyją naukową stałą w Abisynii. Paryzkie muzeum historyi naturalnej zasilane ciągle przez Schimper’a wiele ma mu do zawdzięczenia. Przedmioty dawniej przez niego nadesłane wzbogacają prawie wszystkie zbiory znakomitsze i świadczą o poświęceniu się jego dla nauki. — SchimpCF (Karol Fryderyk), brat poprzedzającego, zasłużony botanik, ur. się r. 1803 słuchał nauk w Heidelbergu i Monachijum, gdzie z Alex. Braunem i Agassizem założyli szkołę botaniczno-filozo-ficzną. Uważany on jest za jednego z najgłówniejszych pracowników nad morfologiją roślin. Pisał też poezyje i od lat wielu przebywa wr Schwetzin-gen."— Schimper (Wilhelm Filip), dyrektor muzeum historyi naturalnej w Szfrasburgu, ur. się r. 1808 w Dosenheim w Alzacyi, krewrny poprzedzających, nauki gimnazyjalne kończył w Buchsweiler, teologii słuchał w Sztrasburgu, od r. 1831—34 trudnił się nauczycielstwem prywatnem, w r. 1835 został pomocnikiem przy muzeum w Strasburgu, w r. 1838 konserwatorem a w r. 1839 dyrektorem tegoż muzeum. Odbył liczne podróże naukowe po Europie i niemałe zasługi położył w bryologii. Główniejsze dzieła jege są: Plnntes fossiles aux Vosges (Lipsk, roku 1844); Rechereches anatomiques et morphologi-ques sur les mousses; Bryologia europaea (Sztuttgart, w sześciu tomach, roku 1836).
Schinas (Konstanty Dymitr), uczony i mąż stanu grecki, urodzony w Konstantynopolu, uczył się prawa na uniwersytecie berlińskim i tu zaślubił córkę słynnego jurysty Savigny. Przy końcu wojny o niepodległość powróciwszy do Grecyi miał sobie poruczone wypracowanie kodeksu praw dla nowego pań-