103432

JĘZYK PRAWA,

1.    Rodzaje wypowiedzi.

•    opisowe - zdania w sensie logicznym, które stwierdzają fakty,

•    oceniające - pełnią funkcję ekspresyjną, ukazują stosunek autora wypowiedzi do pewnego fragmenm rzeczywistości (aprobatę lub dezaprobatę); dzielą się na zasadnicze samoisme -indywidualne i subiektywne oraz podbudowane instrumentalnie - traktujące pewien stan rzeczy jako środek do osiągnięcia określonego celu, korzyści,

•    normatywne - wskazują wzór powinnego zachowania, pełnią funkcję perswazyjną; powinność (nakaz, zakaz lub dozwolenie) wyrażone są za pomocą funktorów normotwórczych; niekiedy wypowiedzi normatywne traktuje się jako rodzaj tzw. wypowiedzi dyrektywalnych (które obejmują także życzenia, prośby, wytyczne itp.),

•    dokonawcze (performatywne) - dokonują konwencjonalnej zmiany rzeczywistości.

2.    Język prawny i język prawniczy.

•    język prawny - odmiana języka naniralnego o pewnych cechach języków sztucznych, w tym języku formułowane są teksty przepisów prawnych; charakteryzuje się odmiennym słownictwem (terminologia prawna), osobliwościami gramatycznymi (np. użycie czasu teraźniejszego dla wyrażenia nakazu), nieco odmiennymi zasadami stylistyki,

język prawniczy - język, w którym formułowane są wypowiedzi o prawie obowiązującym, posługuje

się nim zarówno praktyka jak i nauka prawa. Dąży się do uzyskania jasności zapisu i eliminacji

nieostrości poprzez stosowanie zasad stosowania języka polskiego czy jak największej precyzyjności

przepisów (definicje legalne, stosowanie zasad techniki prawodawczej).