103648

USTAWA z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Art 10. § 1. Sąd rejonowy tworzy się dla jednej lub większej liczby gmin; w uzasadnionych przypadkach może być utworzony więcej niż jeden sąd rejonowy w obrębie tej samej gminy.

§ 2. Sąd okręgowy tworzy się dla obszani właściwości co najmniej dwóch sądów rejonowych, zwanego dalej „okręgiem sądowym".

§ 3. Sąd apelacyjny tworzy się dla obszani właściwości co najmniej dwóch okręgów sądowych, zwanego dalej „obszarem apelacji".

ArL 13. § 1. W sądzie rejonowym mogą być tworzone, w jego siedzibie lub poza jego siedzibą, sądy grodzkie jako wydziały lub wydziały zamiejscowe sądów rejonowych.

§ 2. Sądom grodzkim powierza się rozpoznawanie spraw:

1)    o wykroczenia w pierwszej instancji,

2)    o wykroczenia skarbowe oraz o przestępstwa skarbowe, z wyjątkiem spraw podlegających rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym,

3)    o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego, z wyjątkiem spraw podlegających rozpoznaniu z udziałem ławników,

4)    o pozostałe przestępstwa, podlegające rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym,

5)    cywilnych podlegających rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym oraz dotyczących depozytów sądowych i przepadku rzeczy.

§ 3. Sądy grodzkie tworzy i znosi Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia. W rozporządzeniu o utworzeniu sądu grodzkiego należy określić jego siedzibę, obszar właściwości w granicach obszaru właściwości sądu rejonowego oraz zakres spraw przekazanych do rozpoznawania sądowi grodzkiemu, spośród spraw wymienionych w § 2. Przy tworzeniu i znoszeniu sądów grodzkich należy kierować się ilością spraw wpływających do sądów oraz względami ekonomii postępowania sądowego, równocześnie o działaniach podjętych w celu usunięcia tych uchybień.

§ 7. Osoby, o których mowa w § 1, mogą być obecne na rozprawie toczącej się z wyłączeniem jawności.

Art 61. § 1. Na stanowisko sędziego sądu rejonowego może być powołany ten, kto:

1)    posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,

2)    jest nieskazitelnego charakteru,

3)    ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne uznane w Polsce,

4)    jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego,

5)    ukończył 29 lat,

6)    złożył egzamin sędziowski lub prokuratorski,

7)    pracował w charakterze asesora sądowego lub prokuratorskiego co najmniej trzy lata lub referendarza sądowego przez okres pięciu lat.

Art 158. § 1. Ławnikiem może być wybrany ten, kto:

1)    posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich,

2)    jest nieskazitelnego charakteru,

3)    ukończył 30 lat,

4)    jest zatrudniony lub zamieszkuje w miejscu kandydowania co najmniej od roku,

5)    nie przekroczył 70 lat,

6)    jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków ławnika,

7)    posiada co najmniej wykształcenie średnie.

§ 2. (uchylony).

Art 159. § 1. Ławnikami nie mogą być

1)    osoby zatrudnione w sądach powszechnych i innych sądach oraz w prokuraturze,

2)    osoby wchodzące w skład organów, od któiych orzeczenia można żądać skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego,

3)    funkcjonariusze Policji oraz inne osoby zajmujące stanowiska związane ze ściganiem przestępstw i wykroczeń,

4)    adwokaci i aplikanci adwokaccy,

5)    radcy prawni i aplikanci radcowscy,

6)    duchowni,

7)    żołnierze w czynnej służbie wojskowej,

8)    funkcjonariusze Służby Więziennej,

9)    radni gminy, której rada dokonuje wyboru ławników.

§ 2. Nie można być ławnikiem jednocześnie w więcej niż jednym sądzie.

ArL 160. § 1. Ławników do sądów okręgowych oraz do sądów rejonowych wybierają rady gmin, których obszar jest objęty właściwością tych sądów — w głosowaniu tajnym.