6) 19-25-} intymność - izolacja-} osiągnięcie zdolności do miłości bez utraty poczucia własnej tożsamości
7) 26-40 -}generatywność - stagnacja-} potrzeba opieki nad młodymi, troska o los młodych generacji
8) 41- do końca -integralność ego - rozpacz -}mądrość życiowa, pozytywny bilans życia
c) Koncepcja indywlduacji C.G. Junga (1875 - 1961)
Człowiek w ciągu życia rozwija się, stając się coraz bardziej ludzkim. Wysiłek człowieka do osiągnięcia równowagi w stosunkach ze światem oraz z sobą samym (dążenie do integracji wewnętrznej - dzięki jaźni).Nie wyróżnił dokładnych faz.
1. dzieciństwo - aktywność niezbędna do przeżycia, popędy seksualne,
2. młodość - wraz z osiągnięciem dojrzałości płciowej (aż do wieku średniego) - porzucenie dziecięcych marzeń i ekstrawertywne zorientowanie na świat zewnętrzny.
3. wiek średni - zmiany fizyczne i społeczne wymagające przekształceń osobowości, celów i zainteresowań.
4. późna dorosłość - starzenie się rodziny, koniec kariery zawodowej -introwertywne zorientowanie jednostki na swój wewnętrzny, subiektywny świat w poszukiwaniu Integralności.
Generalnie, u Junga wyróżniamy dwie fazy indywiduacji: pierwsza -zorientowana ekstrawertywnie, druga, fakultatywna, od ok. 40 roku życia ukierunkowana introwertywnie i polegająca na konfrontacji z Cieniem (mrocznym obszarem ludzkiej nieświadomości, gdzie w toku życia lokowane jest wszystko, co tłumione, co jest efektem przyporządkowania się wymogom i normom życia społecznego, nakładania różnych masek ograniczających własną osobowość czyli prezentowaniem światu Persony). W drugiej fazie jednostka powinna poradzić sobie z problemem projekcji na innych własnych wad (co jest przyczyną agresji i wrogości), poprzez samoakceptację siebie, zarówno w dobrym, jak i w niedoskonałym wydaniu. Dużą rolę odgrywa tu religia, Jako droga ku samorealizacji.
Rozwój jako proces indywiduacji wymaga odpowiedzialności za własne życie, w przeciwnym razie jednostka staje się zależna od odpowiedzialności zbiorowej i traci szansę na indywidualny rozwój.