104058

Ad

W centralnym dysku obrazu dyfrakcyjnego skoncentrowane jest około 84% całkowitego natężenia wiązki Pozostała część natężenia rozkłada się na kolejne pierścienie dyfrakcyjne.

Rys. 5.1. Obraz dyfrakcyjny dla otworu kołowego.

Przebieg pomiarów:

Program

komputerowy

CCD

Przedmiot

Laser He Ne

0-1-4-

Ku lima tor

Rys. 5.2. Schemat układu pomiarowego.

1.    Zestawić układ dyfrakcyjny jak na powyższym rysunku, w którym jako źródło światła należy użyć lasera He-Ne emitującego wiązkę światła o długości ź^632,8 nm.

2.    Wykorzystując układ dwóch obiektywów należy zbudować układ kolimujący uzyskać poszerzoną i równoległą wiązkę światła. Równoległość wiązki można sprawdzić w prosty sposób przesuwając kartkę papieru wzdłuż osi optycznej układu i obserwować czy średnica wiązki się nie zmienia. Jeżeli szerokość wiązki w dowolnej odległości od kolimatora jest taka to znaczy, że ustawienie kolimatora jest poprawne i że uzyskana wiązka jest równoległa.

3.    W bieg równoległej wiązki światła należy wstawić przesłonę z otworem kołowym (w ćwiczeniu używane są otwory o różnych średnicach od 35pm do 600pm).

4.    Obraz dyfrakcyjny należy obserwować w pewnej odległości za badanym otworem, do rejestracji obrazu należy użyć kamery CCD, która połączona jest z komputerem.

5.

6.

Dalsza analiza obrazu dokonywana jest za pomocą programu Profile HB.

Gdy uzyskamy odpowiedni obraz dyfrakcyjny wybieramy obszar obrazu do analizy. W tym celu widoczną na ekranie ramkę rozciągamy maksymalnie w poziomie i umieszczamy ją tak, żeby przechodziła przez środek obraza W dolnej części okienka widoczny jest rozkład natężenia światła w funkcji długości (a dokładnie w funkcji położenia na matrycy kamery). Klikamy ikonkę Preview, a następnie zapisujemy rozkład natężenia w wybranym obszarze ramki poprzez naciśnięcie ikonld Save profile.

2