104175

- jest czymś nabytym (gdy jest dobra) albo można w nią popaść (gdy jest zla)

- skłonność do Moralnego-Zła - możliwa jedynie jako determinacja wolnej woli (tę można oceniać jako dobrą, czy zlą na podstawie maksym)

Trzy stopnie skłonności do zła:

1.    słabość ludzkiego serca w przestrzeganiu przyjętych maksym lub ułomności ludzkiej natury

‘ułomność (fragilitas) - św. Paweł: „Mam wprawdzie wolę, ale brakuje uczynków

2.    skłonność do mieszania pobudek innych niż moralne z moralnymi

‘nieuczciwość (impuritas, improbitas, Ulauterkeit) - maksyma co do zamiaru przestrzegania prawa jest dobra, ale nie wystarczająco silna. Prawo nie jest wystarczającą pobudką

3.    skłonność do przejmowania złych maksym

‘złośliwość (yitiositas, pravitas) lub zepsucie (corruptio) - skłonność do woli maksym, które pobudki pochodzące od prawa cenią mniej niż nie-moralne.

lub

*wypaczenie (perversitas) - gdyż odrzuca się moralny porządek

-    "czyn w ogóle" - 1) użycie wolności, przez które wola przyjmuje najwyższą maksymę

- 2) użycie wolności, przez które podejmowane jest działanie stosowne do tej maksymy

-    skłonność do zła - jest czynem w znaczeniu 1) (peccatum originarium)

- jest formalną podstawą każdego sprzecznego z prawem czynu w sensie 2) (peccatum derivativum)

III. Człowiek jest z natury zły

-    „człowiek jest zły" - jest świadomy prawa moralnego, a mimo to w przyjętej przez siebie maksymie (okazjonalnie) narusza prawo

-    „człowiek jest z natury zły" - teza ta dotyczy go jako przedstawiciela swojego gatunku