104612

miłosierdziem słusznie nazywany jest rex. Jeśli nie posiada tych przymiotów nie jest królem, lecz tyranem" (Izydor z Sewilli); król musi charakteryzować się cnotą pokory (humilitas) by nie popaść w pychę i nadmierną wiarę w słuszność swoich sądów a by móc słuchać innych.

d)    wpływy barbarzyńskie: król panuje nad siłami przyrody; zdolności magiczne; cudotwórstwo; talenty pola bitwy które świadczyć miały o nadprzyrodzonej mocy

e)    dirześcijański władca obdarzony był sakrą — w związku z tym nie był jedynie osobą świecką, jednakże nie mógł sprawować żadnych funkcji tradycyjnie kapłańskich; można mówić o istnieniu rex - pontifex

•    Wiara i władza:

•    wiara chrześcijańska centrum średniowiecznego świata, promieniującego na pozostałe aspekty życia

-    ważnymi ośrodkami opiniotwórczymi staną się klasztory (pierwszy na Monte Ciasno założonego w 529 roku przez Benedykta z Nursii)

-    powszechna opinia: pogodzenie rozumu z wiarą, z tym że ta druga traktowana jest priorytetowe

-    silne przekonanie o przemijalności życia doczesnego, które musi przeminąć by nastąpiło wyzwolenie duszy (pochodzącej od Absolutu)

-    by uniknąć samounicestwienia należy ćwiczyć ciało poprzez posty i wyrzeczenia - to samo tyczy się społeczeństwa - przymus zabezpiecza istnienie porządku, nie dopuszcza do przejęcie władzy przez najniższe warstwy hołdujące instynktom

•    „Posłannictwem władcy czy barona była więc walka z najeźdźcami i ludźmi złymi; raczej wojował on. karał on i poskramiał, niż rządził”

-    Alkuin na dworze Karola Wielkiego Wielkiego latach 781 - 790 jako pierwszy doprowadził do rehabilitacji poznaiua rozumowego—prawda utrwala się poprzez język w konkretnej formie; filozofia daje jedynie przedsmak tego co może dać teologia

II. Rozkwit: wiek X - XIII

•    Nowe źródła wiedzy: kitlhira szkoły w Chartres: założona przez włoskiego nuucha Fulberta w 990 roku:

-    zaczyna się fascynacja konkretem który można jedynie doświadczyć i zaobserwować; badanie Biblii zastępuje badanie świata który sam w sobie jest prawdą

•    od kultury symbolu do kultury empirycznego konkretu

-    poprzez leknirę wcześniej zakazanych filozofów antyku zaczęto rozwijać zainteresowania naukami przyrodniczymi— medycyna: zmiana stosunku do ciała ludzkiego

-    inspirowany medycyną Jan z Salisbury (1115/1120-1180). uczeń szkoły w Chartres stworzył organicystyczną teorię społeczeństwa co wyłożył w Policraticusie: najdoskonalszą miarę ludzkich uczynków stanowi natura; głową państwowego organizmu jest król; sercem królewscy doradcy - senat, duszą kler; rękami rycerze; nogami chłopi.—-teoria ta nie kłóci się z teologią gdyż wszystko pochodzi od Boga i od niego zależy

•    Kegnuiu, imperium, sacerdotiuin: spory o naturę władzy

-    zanika wyobrażenie władzy persoiufikowanej — władza staje się transpersonalna co znaczy że władze królewską utożsamia się nie z osobą danego władcy a z urzędem - koncepcja regnum czyli zboru praw królewskich pozwalających właściwie funkcjonować władcy w porządku korony

-    consensus fidelium - o prawowitości władzy ma decydować także zgoda poddanych—stąd władza czerpie władzę z wierności (fidelitas) — ogólnie jest to przejście do opisania władzy jako pewnego rodzaju relacji a nie emanacji władzy jednostki

-    na przykładzie koronacji Karola widać przenikanie się dwóch porządków- przyjął koronę z rąk Leona III co zatwierdzili zebrani wierni przez aklamację

-    papiestwo domaga się zwierzchnictwa: jeżeli wiara jest najwyższa wartością dlatego duchowm powinni mieć największą władzę, ponadto to oni stoją najbliżej Boga. od którego pochodzi wszelka władza

-    zwolennicy cesarza będą mówić iż to on otrzymuje w^rładzę od Boga nie zaś od papieża; wykorzystywano też argument że sprawuje on władzę dla dobra ludu rzymskiego i za jego zgodą- jako opiekun ludu stoi również na straży wiary gdyż jest ona dla ludu najważniejsza; Alkuin nazywał cesarstwo Karola mianem imperium diristiaiuim czym podkreślał przenikanie się dwóch porządków które ostatecznie nabierają wymiaru religijnego

-    Kościół wykorzystywał na swoją korzyść tzw. „Darowiznę Konstantyna", krążącą w postaci apokryfu: Konstantyn za chrzest i cudowne uzdrowienie podarował papieżowi Sylwestrowi I koronę cesarską przenosząc jednocześnie prawo dziedziczenia na jego sukcesorów — gdy ten nie przyjął Konstantyn przeniósł się na Wschód ponieważ uznał że ziemski cesarz nie może władać tam gdzie rządy kapłanów namiesmika ustanowionego przez samego Boga.