105354

Odporn. ogn.- zdolność konstr. lub elem. budowli, poddanego działaniu znormalizowanych war. fiz., do spełnienia w określonym czasie wymagań dotyczących nośności ogn., izolacyjn. ogn. i szczelności ogn.

Miarą odporn. ogn. jest czas od początku badania do chwili osiągnięcia przez elem. jednego ze stanów gran.: nośn., izol., szczel. ogn.

Stan gran. nośn. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać swoją f-cję nośną wskutek: zniszczenia mech. lub utraty stateczności, przekroczenia gran. wartości przemieszczeń.

Stan gran. izol. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać f-cję oddzielającą wskutek przekroczenia gran. wartości temp. powierzchni, nie nagrzewanej (na tej powierzch. nastąpił wzrost temp. o 150 C ).

Stan gran. szczel. ogn.- stan, w którym elem. przestaje spełniać f-cję oddzielającą wskutek: odpadnięcia od konstr., powst. pęknięć przez które przenikają płomienie.

Wskaźnik masyw- ności przekroju- stosunek dl. obwodu nagrzewanego części przekroju stalowego lub dł. obwodu wewn. izolacji.

Stan gran. nośn. elem. konstr. stal.-zostaje osiągnięty po przekroczeniu temp. krytycznej (450 C).

Zabezpieczenia ogniochronne dla konstr. stal.: farby pęczniejące, izolacje natryskowe, izolacje płytowe.

Właściwości drewna- przy spalaniu powst. na powierzch. elem. drewnianego warstwa zwęglona ( dobre właściwości izolac., brak wytrzymałości). Wewn. przekroju pozostaje nie zwęglone jądro, w którym wzrasta temp. i wilgotność wskutek migracji wilgoci do wnętrza rdzenia.

Cel zabezp.: obniż, stopnia palności drewna (zastosow. śr. ogniochron.), zabezp. elem. konstr. drewn. przed płomieniami i wysoką temp. (użycie osłon z materiałów niepalnych).

Obciążenie ogn.- wyrażona w jodu. SI całkowita energia powstająca podczas spal. mat. palnych zgromadzonych w określ, przestrzeni wraz z mat. palnymi podłóg, sufitów, ścian wewn. i przepierzeń oraz okładzin ściennych.

Klasa odporności poż. budynku. Istnieje 5 klas (A,B,C,D,E - od najwyż. do najniż.). Elementy budynku zaliczanego do odpowiedniej klasy odp. poż. powinny odpowiadać określonym warunkom w zakresie odporności ogn. i rozprzestrz. ognia Stopień palności mat. palnego- właściwość pożarowa mat. budowlanego określona na podstawie wskaźnika zapalności i wskaźnika spalania. Rozróżniamy 3 stopnie palności: I-mat. niezapalny, II- mat. trudno zapalny, III- mat. łatwo zapalny.

Zasady kwalifikacji budynków do kategorii zagrożenia ludzi: ZL I- bud. użyteczn. publ., w któiych może przebywać ponad 50 osób, ZL II- bud. przeznaczone do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, ZL III- szkoły, bud. biurowe, domy studenckie, internaty, hotele, ośrodki zdrowia, przychodnie lekarskie, sanatoria, lokale handlowo-usługowe, w których może przebywać do 50 osób, koszary, zakłady karne, ZL IV-bud. mieszkalne, ZL V- archiwa, muzea i biblioteki.

Klasa rozprzestrzeniania ognia- określenie przyporządkowujące element budowli do odpowiedniej grupy ze względu na rozprzestrzenianie ognia w określonych warunkach badania.

Strefa pożarowa- przestrzeń wydzielona w taki sposób, aby w określonym czasie pożar nie przeniósł się na zewu lub do wewn. wydzielonej przestrzeni.