105496

adresowana do poszczególnych pracowników (do każdego z osobna). Nie jest prawnie dopuszczalne wskazanie pracownikom (np. w obwieszczeniu) ogólnych zasad ustalania warunków zatrudnienia.

Umowa o pracę powinna zawierać 2 rodzaje składników:

•materialne- dot. warunków pracy i płacy.

Ustawodawca nie zawęża tych danych do określonych tylko składników dot. warunków pracy lub płacy, co wynika ze zwrotu: „ w szczególności” zawartego w art. 29 par. 1 KP. W grupie danych objętych ustawowym zwrotem „ w szczególności” znalazły się dane dotyczące terminu rozpoczęcia pracy. Nie jest to najbardziej trafne rozwiązanie. Ta kwestia została uregulowana w art.26 KP Treść art. 29 parł KP może mylnie i niepotrzebnie sugerować stronom umowy, że ich obowiązkiem jest zamieszczenie w umowie o pracę wzmianki o terminie rozpoczęcia pracy.

-formalne-określające strony runowy, rodzaj umowy oraz datę jej zawarcia.

Rodzaj umowy nie jest ustaleniem dot. warunków pracy i płacy. W konsekwencji, pracodawca nie może wypowiedzieć pracownikowi rodzaju umowy, gdyż ta właśnie instytucja odnosi się wyłącznie do warunków płacy lub pracy, wynikających z zawartej umowy o pracę. Pracodawca może zmienić rodzaj runowy wskutek zgodnego oświadczenia woli stron stosunku pracy.

Zasadniczą treścią runowy o pracę są dane o charakterze materialno-prawnym. Materialne składniki treści umowę o pracę można podzielić na:

1) składnikt wwrrikaiace bezpośrednio z treści art. 29 KP- są one obowiązkowe dla każdej umowy o pracę i iruiej podstawy nawiązania stosunku pracy.

Obowiązkowymi a zarazem podstawowymi składnikami runowy są: rodzaj pracy i miejsce wykonywania pracy, termin rozpoczęcia pracy, wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników' wynagrodzenia oraz wymiar czasu pracy/

Jeżeli chodzi o miejsce wykonywania pracy to po 1996 r. stało się wanurkiem runownym. Wcześniej bowiem było ono elementem organizacji pracy. To oznaczało, że pracodawca, zachowując r odzaj pracy i wynagrodzenie danego pracownika, mógł swobodnie dysponować jego osobą w zakresie miejsca wykonywania pracy. Określenie w umowie miejsca świadczenia pracy clrroni pracownika przed jednostrorurymi decyzjami pracodawcy w tym zakresie.

Miejscem wykonywania pracy może być określone szeroko- przez jego odniesienie do obszaru działania pracodawcy.

Rodzaj pracy- wyznacza granicę mnownego podporządkowania pracownika . Niebezpieczna praktyka pracodawców-narzucanie pracowmkowi, w ramach jednego rodzaju pracy, znaczną ilość czynności zawodowych , które mogłyby odnosić się do większej ilości osób. Nie jest to praktyka, co do zasady, sprzeczna z prawem. Jest to jednak niejednokrotnie działanie z pozoru tylko ekonomiczne i korzystne dla pracodawcy^-^ w dłuższym odcinku czasowym pracodawcę mogą dotknąć niekorzystne następstwa takiego obciążenia pracownika, np. wypadek przy pracy- jest to źródłem zasądzenia przez sądy świadczeń wypadkowych . Iruiym negatywnym następstwem takiego nadmiernego obciążenia pracownika jest sytuacja w której pracownik zwolniony z pracy z powodu złej pracy, będzie miał łatwość do wiedzenia przed sądem, że nie był w stanie podpiąć wszystkim swoim obowiązkom w jednakowym, pożądanym stopniu. Na pracodawcy ciąży bowiem obowiązek stworzenia pracownikowi właściwych w^farunków pracy, w tym także warunków umożliwiających realizację obowiązków.

Rodzaj pracy powinien być określony w umowie w sposób rzeczowy i dokładny . Niedopuszczalne jest wprowadzenie do runowy o pracę postanowienia, które upoważniałoby