106578

Podział czucia

1.    Podział czucia Sherringtona:

1 Czucie powierzchniowe (eksteroceptywne): ból, dotyk, uścisk, zimno, ciepło,

2.    Czucie głębokie (proprioceptywn): odbierane z mięśni, ścięgien, powierzclini stawowych, czyli z układu mchu oraz z narządu równowagi,

3.    Czucie trzewne (interoceptywne): z nar ządów wewnętrznych,

4.    Czucie teleceptywne (specjalne) jest to odbiór informacji z narządów zmysłów. Bodźce działające na receptory narządów zmysłu są odlegle ciału i dlatego tele (to raczej źródło bodźca jest odlegle).

II.    Podział czucia kliniczny:

1.    Czucie powierzchniowe (eksteroceptywne),

2.    Czucie głębokie (propiioceptywne).

III.    Podział czucia według Heada:

1.    Czucie epikrytyczne - pozwala na subtelną, przestrzenną lokalizację działających bodźców i oceny siły ich oddziaływania. Przewodzone jest gmbymi, zmielinizowa-nymi włóknami,

2.    Czucie propatyczne - mało specyficzne, rozlane, związane z działaniem czyiuiików uszkadzających które są określane jako bodźce nocyceptywne. Czucie bólu, skrajnych temperatur i propatyczne czucie dotyku.

3.    Czucie głębokie.

Zakończenia dendiytyczne są dostosowane do odbioru określonego bodźca. Bodziec, który działa na receptor nazywamy specyficznym lub adekwatnym. Każdy receptor można też pobudzić nie adekwatnym, ale energia w nim zawarta musi być bardzo duża. Niezależnie od tego, jak pobudzony jest receptor, to ich pobudzenie daje określony odbiór czucia.

Możemy pobudzić także drogi nerwowe dośrodkowe.

Teoria Millera - energii przenoszonej z receptorów - prawo swoistej energii zmysłów - informacja jest kodowana jako impuls.