.IV. Opracowanie wyników:
Tabela 1. Zestawienie danych eksperymentalnych
przewodność właściwa te / /i S/cm |
I0\x/ mol/dm | |
0 |
4.81 |
0 |
, |
26.6 |
2.00 |
2 |
47 |
3.80 |
3 |
65.9 |
5.70 |
4 |
843 |
7.40 |
5 |
100.1 |
9.10 |
fi |
109.1 |
10.70 |
7 |
115.6 |
12.30 |
8 |
121.5 |
13.80 |
9 |
126.8 |
15.30 |
10 |
131.9 |
16.70 |
II |
136.8 |
18.00 |
12 |
141.4 |
19.40 |
13 |
146 |
20.60 |
14 |
150.3 |
21.90 |
15 |
154.6 |
23.10 |
16 |
158.6 |
24.20 |
17 |
162.6 |
25.40 |
IX |
166.4 |
26.50 |
19 |
170.1 |
27.50 |
20 |
173.7 |
28.60 |
Dla rozcieńczonych roztworów (Cs < KSM) przewodność właściwa jest określona następującym wzorem:
gdzie: k - przewodność właściwa roztworu; k (H20) - przewodność właściwa wody;
Cs - stężenie HTMAB; /? - współczynnik proporcjonalności.
Jest to postać równania linii prostej y = ax + b. Współczynniki równania wyliczono metodą najmniejszych kwadratów:
y = 105 160, 8 + 5, 71
Powyżej KSM, część jonów współtworzących micele tworzy pary jonowe z przećiwjonami. Stopień jonizacji a równy jest liczbie cząsteczek zjonizowanych
w stosunku do liczby wszystkich cząsteczek. W związku ze zmniejszeniem się liczby
nośników ładunku (jonów) przewodność właściwa jest opisana równaniem:
k - K o + fas
2