108011

Rozwój dziennikarskiej etyki normatywnej k Polsce.

1896 - statut Towarzystwa Dziennikarzy Polskich we Lwowie, pierwszy zapis nt. etyki zawodowej.

(wprowadził Dziennikarski Sąd Polubowny)

1912 - powstał I Syndykat Dziennikarzy Polskich (pierwsza wyraźnie zawodowa organizacja)

1920 - Syndykat Dziennikarzy Warszawskich

1924 - Związek Syndykatów Dziennikarzy Polskich, w 1930 przekształcił się w Związek Dziennikarzy RP

1929 - Polski Związek Wydawców Dzienników i Czasopism, który w 1932 powołał Sąd Dziennikarski w celu opracowania Kodeksu Obyczajowego

1937    powołano Komisję Orzekającą, której regulamin był miniaturowym kodeksem etyki dziennikarskiej

1938    - pojawiła się Komisja Kwalifikacyjna (powołana na mocy Układu Zbiorowego), zajmowała się m.in.etyką

Przed II wojną światową etyka została włączona do przepisów prawa w postaci ogólnych zapisów.

1943 - I Zjazd Dziennikarski uchwalił Dziennikarski Kodeks Obyczajowy i Regulamin Sądu Dziennikarskiego, który przewidywał sankcje kamę.

Jednak w oparciu o Manifest PKWN zaczęto wprowadzać system radziecki, z cenzurą prewencyjną (1946), czemu sprzeciwiał się ZDRP, więc go rozwiązano i na jego miejscu utworzono SDP. W związku ze stabilizacją, nie stosowano wcale zasad DKO, lecz kreowano własne zasady etyczne zgodne z prowadzoną polityką.

1956 - koniec okresu stalinowskiego, polskie unormowania dopasowane zostały do standardów europejskich

1978 - etyka dziennikarska wprowadzona została do systemu prawnego, czego ostatecznym potwierdzeniem było uchwalenie ustawy prawo prasowe z 26.01.84 r. Polska stała się jedynym krajem socj. posiadającym swoją Radę Prasową (na mocy prawa prasowego)

1981 - zawieszenie a w 1982 rozwiązanie SDP i założenie SDRPL, choć nie miało to wpływu na etykę normatywną.

1995 - KEM, podpisana przez wszystkie stowarzyszenia dziennikarskie i niektóiych nadawców

SDP - obowiązuje kodeks z 1980

SDRP - kodeks uchwalony w 1991, nowela 1995