Z tych samych przyczyn późniejsze odnalezienie dowodów co do roszczeń, który ugoda dotyczy, nie daje podstaw do uchylenia się od skutków prawnych określonych w ugodzie, chyba że została ona zawarta w złej wierze — jedna ze stron zataja przed drugą fakt istnienia odpowiednich dowodów.
KPC każe sądom, gdy zawarcie ugody jest dopuszczalne, dążyć w każdym stanie postępowania do ugodowego załatwienia sprawy, a nawet jeszcze przed wniesieniem pozwu przewiduje możliwość wszczęcia postępowania pojednawczego dla uregulowania sprawy cywilnej w drodze ugody.
Ugoda zawarta przed sądem, wpisana do protokołu rozprawy lub posiedzenia, zawsze spełnia wymagania dotyczące formy jej zawarcia, ugoda taka zastępuje formę przewidzianą dla danej czynności.
Zawarcie ugody jest celem mediacji, uregulowanej w KPC jako pozasądowego sposobu rozstrzygania sporów, z przyznaniem ugodzie zawartej przed mediatorem - po jej zatwierdzeniu przez sąd - mocy prawnej ugody zawartej przed sądem.
Pogląd SN i doktryny uznaje ugodę sądową za czynność o podwójnym charakterze, będącą zarazem czynnością materialnoprawną i czynnością procesową o właściwych dla niej skutkach. Wg tej koncepcji ugoda sądowa tym tylko różni się od ugody cywilnej (materialnoprawnej), że poza treścią wskazaną w art. 917 KC zawiera oświadczenia zmierzające do umorzenia postępowania.
Ugody zawierane przed sądem podlegają kontroli sądowej. Za niedopuszczalną uzna sąd ugodę niezgodną z prawem albo zws albo zmierzającą do obejścia prawa.
W postępowaniu w sprawach gospodarczych zakres sądowej kontroli ugody częściowo odbiega od zasad ogólnych. Sąd uzna ugodę zawartą przez strony za niedopuszczalną, gdy jest niezgodna z prawem, zws, zmierza do obejścia prawa, gdy wymaga tego ochrona środowiska, ochrona produkcji należytej jakości.