konstrukcyjne-strzemiona oraz wkładki podłużne oraz specjalne podkładki z klocków betonowych lub kształtek z tworzywa sztucznego. Równe ważne jest ustabilizowanie elementów w pionie, jak iw poziomie ; nie zachowując trasy w pionie , zwiększa się opory przy naciągu lub zmienia założone w obliczeniach mimośrody siły sprężającej, a nie zachowując trasy kabla w poziomie, wprowadza się mimośrody, które zwłaszcza w smukłych elementach już przy niewielkich wartościach powodują niekorzystne boczne wygięcie.
Obecnie w konstrukcjach kablobetonowych najczęściej stosuje się osłonki z tworzywa sztucznego i rurki stalowe (spiralne karbowane) z cienkiej blachy .
Średnica osłonki powinna być około 2 razy większa od średnicy kabla.
Wybór rodzaju zakotwienia zależy generalnie od rodzaju kabla i sposobu sprężania Ogólnie zakotwienia możemy podzielić na :
1. Czynne - pracujące po wprowadzeniu siły sprężającej
2. Bierne - pracujące od chwili przyłożenia siły (np. przy naciągu jednostronnym , blokujące kabel na przeciwnym końcu niż prasa )
ZAKOTWIENIA BIERNE:
A) Zakotwienia główkowe.
Tego typu zakotwienia stosuje się do cięgien z drutu. Charakteryzują się tym, że każdy drut zakończony jest główką , która przy naciągu kabli pracuje na ścinanie. Na kabel składający się z kilku lub kilkunastu kabli nakłada się blok z otworami na każdy drut i dopiero wtedy umieszcza się go w osłonce.
B) Zakotwienia pędicowe.
W zakotwieniach tych na końcu osłon stosuje się uszczelniające korki gumowe lub bitumiczne , a wystające części rozplata się możliwie szeroko z zastosowaniem pomocniczego zbrojenia miękkiego w betonie wokół pętlic . Promienie zakrzywienia pętlic dobiera się z warunku nie przekroczenia dopuszczalnych docisków przez beton.
C) Bloki oporowe.
Są to duże bloki betonowe, w których są zaczepione kable lub liny sprężające.
Bloki oporowe najczęściej mają zastosowanie w budownictwie mostowym przy sprężaniu siłami rzędu kilkudziesięciu MN. Sploty nawijane są w sposób ciągły wokół bloków wykonanych na przyczółkach.
D) Zaciski plastyczne.
Mają one powszednie zastosowanie w przypadku zakotwienia biernego splotów i lin. W tym rozwiązaniu stalowa tuleja zostaje zaciśnięta na splocie lub linie powodując plastyczne wciśnięcie stali między druty.
ZAKOTWIENIA CZYNNE:
A) Zakotwienia stożkowe.
Zakotwienie składa się z bloku kotwiącego w postaci elementu stalowego lub betonowego silnie uzwojonego, ze stożkowym otworem w środku, oraz ze stożka kotwiącego z podłużnymi kanałami na obwodzie. Zakotwienie stożkowe działa na zasadzie wtłaczania stożka między naciągnięte druty, a ostateczne zaklinowanie się kabla następuje, kiedy po zwolnieniu naciągu nastąpi wsteczny wślizg stożka.
System ten opracowany został przez Freyssineta i z pewnymi modyfikacjami wprowadzony w Polsce w postaci zakotwień typu ZWS-1.