109663

13.2.Ewakuacja załogi z miejsc zagrożonych.

W kopalni muszą być z góry przewidziane możliwie najkrótsze i najbezpieczniejsze drogi, którymi w przypadku pożaru wjakimkolwiek miejscu kopalni można wycofać ludzi z zagrożonych miejsc do miejsc bezpiecznych. Drogi te nazywamy ucieczkowymi. Są to więc wyrobiska przewidziane do wyjścia ludzi z miejsc pracy na powierzchnię lub też co najmniej z zadymionego prądu powietrza do nie zadymionego. Drogi te powinny być utrzymane w dobrym stanie , zaopatrzone w tablice z podaniem nazwy wyrobiska i strzałkami wskazującymi kierunki wyjścia. Każda droga ucieczkowa powinna być wyposażona w łączność telefoniczną. W celu umożliwienia szybkiego wycofania załogi z miejsc zagrożonych, należy wykorzystać, jeśli to możliwe, podziemne urządzenia transportowe. Ze względu na przewietrzanie rozróżnia się drogi ucieczkowe w prądach powietrza zużytego lub świeżego. Drogi ucieczkowe w prądach powietrza świeżego wykorzystuje się gdy pożar powstał za miejscem pracy. Drogi w prądach pow. zużytego natomiast gdy pożar jest przed miejscem pracy. Ludzie wycofujący się drogami ucieczkowymi powinni zgłaszać się dyspozytorowi kopalni z napotkanych telefonów. Zaleca się ewakuowanie załogi z miejsc zagrożonych grupami pod nadzorem osób dozoru. Należy przy tym pamiętać że droga ucieczkowa spełni swoje zadanie tylko wówczas , gdy całkowity czas jej przejścia przez załogę będzie krótszy od czasu krytycznego, tzn czasu działania pochłaniacza CO lub aparatu ucieczkowego. Czas przejścia drogi zależy od jej długości i prędkości marszu.

13.3.Samodzielne ratowanie się załogi.

Przez pojecie samoratowania się załogi należy rozumieć możliwość wycofania się ludzi z rejonu zagrożonego do wyrobisk bezpiecznych, w których nie występują skutki zdarzenia , przy czym wycofanie to ma miejsce bez udziału czynnej pomocy z zewnątrz przy czym załoga wykorzystuje posiadany sprzęt ochrony osobistej.

Wcelu umożliwienia wycofania się wzadymionych prądach powietrza , cała załoga dołowa wszystkich kopalń podziem. jest wyposażona w sprzęt do indywidualnej ochrony dróg oddechowych, przy czym w przypadku długich dróg ucieczkowych załoga musi mieć możliwość wymiany tego sprzętu na nowy. W polskim górnictwie do indywidualnej ochrony dróg oddechowych stosuje się :

-pochłaniacze ochronne górnicze typu POG (jednorazowe , działanie ok.60 min.) -tlenowy aparat ucieczkowy typu SzSS-1-U , SR-100A z tlenem związanym chemicznie (jednorazowe działanie ok.60 min. przy spoczynku nawet 300 min.)

Gdy czas wycofywania załogi jest dłuższy od czasu ochronnego działania to na drodze ucieczkowej muszą być urządzone bazy wymiany sprzętu ochrony dróg oddechowych. Baza wymiany są to pomieszczenia przy drodze ucieczkowej Spotyka się też przenośne bazy wymiany aparatów (są to pojemniki w których są aparaty)

W czasie samodzielnego ratowania się ludzi jako zasadę należy przyjąć , że wycofywanie powinno odbywać się w kierunku przeciwnym do ruchu powietrza , przy czym należy najbliższą drogą dojść do nie zadymionego powietrza. Gdy przy wycofywaniu się pod zadymiony prąd powietrza stwierdzi się szybkie wzrastanie temperatury, to trzeba skierować się z prądem powietrza i starać się dojść najbliższą drogą do nie zadymionego powietrza.

Gdy w czasie wycofywania się załogi zostanie stwierdzone , że wszystkie sąsiednie prądy powietrza są również zadymione .wówczas należy wykonać prowizoryczny schron. Tego rodzaju schron wykonuje się przy użyciu dostępnych materiałów. Schrony tego rodzaju zabezpieczają tylko częściowo. Przy budowie schronu należy zwrócić uwagę na uszczelnienie górnej części wyrobiska oraz zbudowanie ścianki