101845

instytucję no rachunek bankowy urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zagranicznych, albo na rachunek bankowy lub do kasy polskiego urzędu konsularnego, w kwocie stanowiącej równowartość wnioskowanej pomocy finansowej.

Po dokonaniu przez wnioskodawcę zwrotu równowartości udzielonej mu pomocy finansowej kwota wpłacona tytułem poręczenia zwracana jest poręczycielowi.

W przypadku braku możliwości uzyskania zabezpieczenia w postaci poręczenia majątkowego, konsul może (to znaczy, że nie ma takiego obowiązku) udzielić pomocy finansowej na pokrycie kosztów powrotu do Rzeczypospolitej Polskiej najbardziej ekonomicznie uzasadnionym środkiem transportu, po zobowiązaniu się przez wnioskodawcę do zwrotu całości lub części otrzymanej kwoty, w terminie i w sposób określony w decyzji konsula o przyznaniu tej pomocy.

ad. 2) Osobie pochodzenia polskiego zamieszkałej w państwie przyjmującym:

-    znajdującej się w niedostatku i

-    niemającej możliwości uzyskania wystarczającej pomocy materialnej z innych źródeł,

konsul, w ramach posiadanych środków budżetowych na opiekę konsularną, może (nie ma obowiązku prawnego w tej mierze) udzielić bezzwrotnej zapomogi, w szczególności na pokrycie w całości lub w części należności z tytułu zabezpieczenia podstawowych warunków bytowych, w tym na zakup niezbędnych lekarstw, żywności, odzieży, pomocy szkolnych, opłacenie kosztów niezbędnej opieki.

W 2007 r. polskie urzędy konsularne udzieliły pomocy finansowej na powrót do kraju ponad 6 tys. osób na łączną kwotę ponad 0,5 min zł. Bezzwrotną zapomogę udzielono 5 tys. osób na łączną kwotę ponad 300 tys. zł.

a. Udzieleniu pomocy osobom zatrzymanym, aresztowanym lub odbywającym kary pozbawienia wolności.

Raport o pracy polskiej służby konsularnej w 2007 roku (sporządzony przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Departament Konsularny i Polonii)

„W przypadku uzyskania przez konsula wiadomości o zatrzymaniu lub aresztowaniu obywatela polskiego sprawdzano, czy nie zaistniały jakiekolwiek działania dyskryminacyjne lub czy nie nastąpiło naruszenie prawa do obrony. Zatrzymanym i aresztowanym obywatelom polskim udzielano szczegółowych wyjaśnień dotyczących ich sytuacji prawnej oraz pomagano nawiązać kontakt z adwokatem, a w razie konieczności zapewniano udział tłumacza. Na wniosek osób zatrzymanych lub aresztowanych nawiązywano kontakty z członkami ich rodzin w kraju i pomagano w przekazywaniu pieniędzy na bieżące wydatki, jak również na honoraria adwokackie, a w wyjątkowych sytuacjach także na poczet zasądzonych kar finansowych. Ponadto urzędy konsularne, w miarę możliwości i potrzeb, systematycznie dostarczały osobom przebywającym w aresztach i osadzonym w zakładach karnych polską prasę, artykuły higieny osobistej oraz skromne paczki.”