114425

Temperatura

Drobnoustroje wykazują duże zróżnicowanie wymagań termicznych, które muszą być uwzględnione podczas hodowli.

psychrofilne (zimnolubne), o temperaturze optymalnej ok. 20®C (minimum ok. -lO^C, maksimum ok. 30°C),

me/ofilne (średniotemperaturowe), o optimum w 37®C (minimum 15®C, maksimum 45®C), termofilne (ciepłolubne), o optimum w 55®C (minimum 30®C, maksimum 75®C).

Odczyn pH

Podobnie jak w przypadku temperatury (i innych czynników środowiska), tu również wyróżnia się dla każdego drobnoustroju wartość optymalną odczynu, jego minimum i maksimum. Odpowiednie stężenie jonów wodorowych (którego ujemny logarytm oznacza się jako pH) ma poważny wpływ na rozwój komórek.

Większość bakterii preferuje odczyn obojętny lub lekko zasadowy (pH ok. 7 - 7,5), grzyby natomiast lepiej rosną w środowisku kwaśnym (pH ok. 5,2 - 5,6).

Zapotrzebowanie na 02 pod względem stosunku do tlenu mikroorganizmy dzieli się na: Bezwzględne tlenowce (bezwzględne aeroby)-21% 02

Bezwzględne beztlenowce (bezwzględne anaeroby)- mniej niż 1-0,5% O2

Względne beztlenowce (względne anaeroby),

Mikroaerofile.-5-15% 02(mieszanina 5% O2, 10% C02, 85% N2)

Ciśnienie osmotyczne

Większość drobnoustrojów może rosnąć tylko przy określonym steżenip soli, w roztworze izotonicznym (stężenie soli na zewnątrz i wewnątrz komorki są sobie równe). Komorki w roztworze liipotonicziiym, gdy stężenie soli na zewnątrz komQrki jest mnięjsze i woda ma tendencje do wnikania cfo wnętrza, mogą ulec pęknięciu (dzięki ścianie komórkowej udaje im się jednak wytrzymać określony napor wody).

SDrobnoustroje zdolne do wytrzymywania większych stężeń soli (do ok. 15%) określane są mianem osmotolerancyjnych (np. gronkowce), natomiast te, które wytrzymują jeszcze wyższe stężenia to tzw. osmolile lub halofUe (niektóre archeony).

Hodowla

W hodowli mikroorganizmy posiane do pożywki rosną i rozmnażają się do czasu wyczerpania się składników pokarmowych lub (i) nagromadzenia się toksycznych produktów przemiany materii. W tego typu hodowli rozwój populacji bakterii przebiega w kilku cliarakterystycznych fazach, które można zobrazować na wykresie w postaci tzw. krzywej wzrostu:

faza zastoju,

faza wzrostu logarytmicznego (wykładniczego), faza stacjonarna,