115204

-    publiczność ogólna

-    publiczność szczegóbia

-    nieformalne grupy interesu/gnipy nacisku

Demokracja komunikacyjna to wysokorozwinięty typ współczesnych demokracji opierających się na partnerskim i dialogowym porozumiewaniu się nadawców z odbiorcami, wykorzystujących nowoczesne, coraz bardziej doskonałe środki przekazu, które umożliwiają, ułatwiają, wzbogacają i intensyfikują ich wzajemne kontakty. Im wyższy stopień nasycenia technikami informowania i komunikowania, tym wyższy poziom demokracji komunikacyjnej.

Polityka komunikacyjna - to zespół działali komunikacyjnych, podejmowanych świadomie i planowo przez instytucje publiczne, służebnych wobec polityki tej instytucji. Przez kontrolę i zarządzanie przepływem informacji ma za zadanie kreowanie wizerunku instytucji do wewnątrz i na zewnątrz oraz zwielokromienie skuteczności realizowanej przez nie polityki.

Typy komuników arna publicznego:

-    informacyjny

-    promocyjny

-    konsultacyjny

Stosunki między instytucjami publicznymi a publicznością:

1.    Przyjęcie obywatela - klienta.

2.    Wysłuchanie obywatela - klienta

3.    Dialog.

4.    Stosunki komimikacyjne.

Kampania komiuiikacyjna - ma na celu spowodowanie specyficznych i pożądanych skutków u relatywnie dużej liczby osób w określonym czasie w konsekwencji kompleksowych, zorganizowanych działali komunikacyjnych.

Rodzaje kampanii konuuiikacyjnydi:

• globalne

-    narodowe

-    regionalne i lokalne

-    ogólne

-    konkretne Cele kampanii:

-    informacyjna

-    perswazyjna

-    prowokująca do określonych zachowali