115252

roku KWE poniosła porażkę w sporze z Francją, zakończonym tzw. kompromisem luksemburskim, co ukróciło dążenia Komisji do poszerzania swoich kompetencji. Również stagnacja gospodarcza lat siedemdziesiątych nie sprzyjała pogłębianiu integracji, a co najistotniejsze, Komisja przestała być jej motorem.

Lata 1985- 1995

Podpisanie JAE wprowadziło nową jakość do działalności Komisji. JAE w sposób znaczący poszerzył kompetencje Komisji - miała spełniać rolę pośrednika i zarazem kontrolera działań podejmowanych w drodze procedury współpracy przez Radę i Parlament.

Dla Komisji przewidziano również kluczową rolę w procesie tworzenia rynku wewnętrznego wspólnot.

Korzystny dla KWE był również zapis JAE,który zobowiązywał Radę do przekazania Komisji uprawnień wykonawczych związanych z podjętymi przez Radę decyzjami.

Przyjęcie JAE zbiegło się w czasie z objęciem funkcji przewodniczącego Komisji przez Jacąuesa Delorsa, który sprawował tę funkcję przez 10 lat do 1995 roku. W tym okresie nastąpiło odrodzenie Komisji, która stopniowo zaczęła odzyskiwać pole utracone po odejściu Waltera Hallsteina w 1967 roku Nowe wyzwania, które stanęły przed Komisją w tym czasie, to z jednej strony potrzeba zniwelowania różnic w rozwoju poszczególnych państw należących do Wspólnot, które były już widoczne po pierwszym rozszerzeniu w 1973, lecz tak naprawdę stały się istotne po tzw. rozszerzeniu południowym, kiedy to do Wspólnot przystąpiły dużo biedniejsze kraje: Grecja (1981), Hiszpania i Portugalia (1986).

Lata 1995 - 2004

Następcą Jacąuesa Delorsa na stanowisku przewodniczącego KE został Jacąues Santer, były premier Luksemburga.

Na okres czterech lat,gdy na czele KE stal Santer, obecnie często patrzy się poprzez pryzmat niechlubnego zakończenia sprawowania przez KE swych funkcji,co wypacza faktyczny obraz jej dokonań.

Po epoce Delorsa, w której KE dynamicznie rozwijała swoją działalność, gdy inicjowano coraz to nowe obszary wspólnotowych polityk, nad którymi pieczę sprawować miała Komisja, nadszedł czas na uporządkowanie pracy urzędników KE i jej struktury, stała się ona bowiem w ciągu ostatniego dziesięciolecia biurokratycznym molochem dotkniętym wszystkimi słabościami tego typu organizacji, Te właśnie słabości stały się przyczyną upadku Komisji Santera, która pod presją PE, zdruzgotana raportem Komitetu Niezależnych Ekspertów, podała się do dymisji w marcu 1999 roku.

Na szczycie w Berlinie (24 - 25 marca 1999) uzgodniono, że nowym przewodniczącym Komisji będzie Romano Prodi, były premier Włoch. Za priorytety swojej kadencji Prodi uznał gruntowną reformę administracji Komisji oraz rozszerzenie Unii Europejskiej.

Kompetencje Komisji Europejskiej